Charakterystyka Robinsona Crusoe

Charakterystyka Robinsona Crusoe


Robinsona Crusoe jest głównym bohaterem książki pt. Przypadki Robinsona Crusoe. Urodził się 1632r. Wychował się pod okiem bardzo surowych rodziców w mieście portowym Hull w Anglii. Był chrześcijaninem. Miał dwóch braci, którzy zginęli na morzu (Z trzech synów tylko ja zostałem w domu: najstarszy brat zaciągnął się do marynarki królewskiej i zginął w bitwie z Hiszpanami; średni, puściwszy się przed dziesięciu laty na morze, przepadł jak kamień w wodę.), więc jego rodzice chcieli, aby został kupcem lub prawnikiem w jego ojczystym mieście. Ojciec pracował w ich prywatnym sklepiku, a matka zajmowała się domem.



Przed pobytem na wyspie Robinson był zwinnym, dobrze zbudowanym i odpornym na niedogodności chłopcem. Jego włosy były koloru blond. Natomiast podczas pobytu na wyspie wygląd bohatera zmienił się: miał długie włosy, zarost, nosił ubrania ze skóry zwierzęcej. Wzmocnił się fizycznie. (Kaftan ze skórek zajęczych, obróconych włosem na zewnątrz, pysznie się prezentował.... Twarz zarosła, włosy rozczochrane, bo nie było ich czym, oprócz palców, uczesać.)



Pan Crusoe miał wielką wyobraźnię, bardzo łatwo uczył się nowych rzeczy, był pojętny i zdolny. Cechował się inteligencją i sprytem. Posiadał talent żeglarski i raził sobie z handlem w Brazylii. Jako dziecko często chodził do portu w Hull, aby obserwować statki. (Zamiast iść do szkoły, wymykałem się z domu i biegałem do portu, gdzie mi się nadzwyczajnie podobało. Bo też w porcie była na co patrzeć: różne okręty, ogromne statki kupieckie z różnych krajów i zgrabne łodzie rybaków, różnokolorowe bandery, ubiory majtków, wszystko to bardzo ładne i zajmujące.). Zawsze potrafił wyciągać trafne wnioski. Nie miał dużej wiedzy, lecz praktyczne umiejętności.



Robinson był człowiekiem przyjaźnie nastawionym do innych ludzi. Starał się być bezkonfliktowy. Miał niespokojną naturę, był rządny przygód. Często nie słuchał rodziców i miał wyrzuty sumienia. Kochał zwierzęta i piękno przyrody. Zaznał niewoli, więc był jej przeciwnikiem, nie miał uprzedzeń do innych ras (np. Piętaszka czy ludożerców) (– Chcesz karać ludożerców – mówiłem sam do siebie – a rozważ czy masz do tego prawo? Cóż oni winni, że pogrążeni w ciemnocie, hołdując starym zwyczajom, a może przepisom religijnym, robią tylko to samo, co robili ich ojcowie i czego się od nich nauczyli. ...Przypomnij sobie, z jaką odrazą każdy uczciwy człowiek wspomina nazwiska Pizarra, Almagra i innych rabusiów hiszpańskich, którzy tysiącami mordowali Indian, nie uważając nawet tych biedaków za ludzi. Powiedzże mi teraz, kto cię zrobił sędzią i katem Karaibów, nie wiedzących nawet, że źle robią.).



Jako chłopiec nie okazywał swojej religijności, natomiast na wyspie nawiązywał bliski kontakt z Bogiem i stał się głęboko wierzącym. (Wieczorem, odchodząc od krzyża ustrojonego w najpiękniejsze kwieciste wieńce, czułem w sercu tęsknotę, jak gdybym się wydzierał z objęć rodzicielskich. Zawróciłem jeszcze raz i uklęknąwszy modliłem się długo nie za siebie, ale prosząc Boga o zdrowie, długie życie i pocieszenie moich osieroconych rodziców. Zawsze był uczciwy i skromny. Był bardzo wytrwały, pracowity. Potrafił wiele razy wykonywać niektóre czynności (np. wyrób garnków), dopóki nie osiągnął zamierzonego celu.



Jego charakter ukształtowało surowe wychowanie, a także pobyt na wyspie. Robinson nauczył się pokonywać wszelkie przeciwności losu.



Bohater powieści zaimponował mi swoją odwagą, tolerancją i wytrwałością. Jest on dla mnie wzorem. Przykładem na to, że można być przedsiębiorczym, odkrywającym świat, ale też uczciwym i pobożnym. Bardzo podoba mi się sposób życia Robinsona Crusoe.

Możemy się od niego nauczyć wielu ciekawych rzeczy.