Charakterystyka Sofoklesa
Charakterystyka Sofoklesa
Sofokles - urodził się w 469 roku p.n.e., był greckim poetą, tragikiem, był drugi w porządku chronologicznym z wielkiej trójki tragików greckich (Ajschylos, Eurypides). Sofokles urodził się w Kolonos pod Atenami, jako syn płatnerza Sofilosa. W 480 roku p.n.e. podczas uroczystości dziękczynnych z okazji zwycięstwa Aten nad Persami pod Salaminą miał jako szesnastoletni chłopiec przewodzić chórowi młodzieży (był przewodnikiem chóru). Działalność Sofoklesa przypada na okres rozkwitu Aten, na czasy Kimona i Peryklesa. Poeta brał czynny udział w życiu państwowym : był dwukrotnie strategiem, członkiem komisji, której zadaniem było przeprowadzenie zmian w konstytucji ateńskiej, był także kapłanem jednego z herosów – lekarzy. Sofokles wierzył ponadto w boską sprawiedliwość – Dike, czuwającą nad moralnym ładem świata. Wcześnie zdobył popularność i uznanie jako poeta tragiczny; pierwsze zwycięstwo odniósł w 468 roku p.n.e., mając za jednego z przeciwników Ajschylosa. Ogółem odniósł osiemnaście (według niektórych źródeł dwadzieścia) zwycięstw, napisał około 120 tragedii i dramatów satyrowych. Znamy około 70 tytułów tragedii i osiemnaście dramatów satyrowych. Z tej liczby zachowało się jedynie siedem tragedii :
- Antygona (wystawiona w 443 roku p.n.e.),
- Król Edyp (wystawiona w 429 roku p.n.e.),
- Elektra,
- Ajas,
- Trachinki,
- Filoktet (wystawiona w 409 roku p.n.e.),
- Edyp w Kolonie (wystawiona w 401 roku p.n.e. po śmierci poety, przez jego wnuka,
Sofoklesa Młodszego).
Ponadto w papirusach z Oksyrynchos odnaleziono spory fragment dramatu satyrowego pod tytułem “Tropiciele. Sofokles dawał staranną ekspozycję w prologu, który u niego jest już uzasadniony psychologicznie; dialog jest urozmaicony przez zręczne łączenie długich mów (rezeis) z wymianą krótkich zdań (stichomythia). Sofokles pierwszy miał zerwać z przestrzeganą przez Ajschylosa zasadą obejmowania w tetralogii (trzy tragedie i dramat satyrowy) jednego tematu; zaczął tworzyć tetralogie, w których każda tragedia stanowiła zamkniętą w sobie całość. Tragedia Sofoklesa oddalała się od monumentalności tragedii Ajschylosa, nie osiągnęła jednak jeszcze realizmu, jaki reprezentuje dopiero tragedia Eurypidesa. Sofokles ma także wielkie zasługi w zakresie techniki wystawiania dramatu: przede wszystkim wprowadził trzeciego aktora, dzięki czemu ograniczona została rola chóru, a rozszerzył się dialog i rozbudowana została akcja tragedii; podniósł liczbę chórzystów z dwunastu do piętnastu; miał także, według świadectwa Arystotelesa, wprowadzić dekoracje sceniczne. Styl, język i metryka Sofoklesa odznaczają się klasycznym umiarem, poeta unikał wszelkiej skrajności. Twórczość Sofoklesa kontynuował jego syn Iofon oraz Sofokles Młodszy – wnuk poety, syn Agatona – syna Sofoklesa i hetery Theoris. Tragedie Sofoklesa były popularne głównie za jego życia, odżyły w czasach renesansu; szczególne zainteresowanie wzbudziły w XIX wieku zwłaszcza w Niemczech; tłumaczone na wiele języków do dziś grywane są na scenach na całym świecie. Pierwszy polski przekład zachowanych tragedii Sofoklesa (Węclewskigo) pochodzi z 1875 roku, ostatni (Morawskiego) z 1916 roku, nowe wydanie pochodzi z 1969 roku. Poeta Zmarł w 406 roku p.n.e.
Sofokles - urodził się w 469 roku p.n.e., był greckim poetą, tragikiem, był drugi w porządku chronologicznym z wielkiej trójki tragików greckich (Ajschylos, Eurypides). Sofokles urodził się w Kolonos pod Atenami, jako syn płatnerza Sofilosa. W 480 roku p.n.e. podczas uroczystości dziękczynnych z okazji zwycięstwa Aten nad Persami pod Salaminą miał jako szesnastoletni chłopiec przewodzić chórowi młodzieży (był przewodnikiem chóru). Działalność Sofoklesa przypada na okres rozkwitu Aten, na czasy Kimona i Peryklesa. Poeta brał czynny udział w życiu państwowym : był dwukrotnie strategiem, członkiem komisji, której zadaniem było przeprowadzenie zmian w konstytucji ateńskiej, był także kapłanem jednego z herosów – lekarzy. Sofokles wierzył ponadto w boską sprawiedliwość – Dike, czuwającą nad moralnym ładem świata. Wcześnie zdobył popularność i uznanie jako poeta tragiczny; pierwsze zwycięstwo odniósł w 468 roku p.n.e., mając za jednego z przeciwników Ajschylosa. Ogółem odniósł osiemnaście (według niektórych źródeł dwadzieścia) zwycięstw, napisał około 120 tragedii i dramatów satyrowych. Znamy około 70 tytułów tragedii i osiemnaście dramatów satyrowych. Z tej liczby zachowało się jedynie siedem tragedii :
- Antygona (wystawiona w 443 roku p.n.e.),
- Król Edyp (wystawiona w 429 roku p.n.e.),
- Elektra,
- Ajas,
- Trachinki,
- Filoktet (wystawiona w 409 roku p.n.e.),
- Edyp w Kolonie (wystawiona w 401 roku p.n.e. po śmierci poety, przez jego wnuka,
Sofoklesa Młodszego).
Ponadto w papirusach z Oksyrynchos odnaleziono spory fragment dramatu satyrowego pod tytułem “Tropiciele. Sofokles dawał staranną ekspozycję w prologu, który u niego jest już uzasadniony psychologicznie; dialog jest urozmaicony przez zręczne łączenie długich mów (rezeis) z wymianą krótkich zdań (stichomythia). Sofokles pierwszy miał zerwać z przestrzeganą przez Ajschylosa zasadą obejmowania w tetralogii (trzy tragedie i dramat satyrowy) jednego tematu; zaczął tworzyć tetralogie, w których każda tragedia stanowiła zamkniętą w sobie całość. Tragedia Sofoklesa oddalała się od monumentalności tragedii Ajschylosa, nie osiągnęła jednak jeszcze realizmu, jaki reprezentuje dopiero tragedia Eurypidesa. Sofokles ma także wielkie zasługi w zakresie techniki wystawiania dramatu: przede wszystkim wprowadził trzeciego aktora, dzięki czemu ograniczona została rola chóru, a rozszerzył się dialog i rozbudowana została akcja tragedii; podniósł liczbę chórzystów z dwunastu do piętnastu; miał także, według świadectwa Arystotelesa, wprowadzić dekoracje sceniczne. Styl, język i metryka Sofoklesa odznaczają się klasycznym umiarem, poeta unikał wszelkiej skrajności. Twórczość Sofoklesa kontynuował jego syn Iofon oraz Sofokles Młodszy – wnuk poety, syn Agatona – syna Sofoklesa i hetery Theoris. Tragedie Sofoklesa były popularne głównie za jego życia, odżyły w czasach renesansu; szczególne zainteresowanie wzbudziły w XIX wieku zwłaszcza w Niemczech; tłumaczone na wiele języków do dziś grywane są na scenach na całym świecie. Pierwszy polski przekład zachowanych tragedii Sofoklesa (Węclewskigo) pochodzi z 1875 roku, ostatni (Morawskiego) z 1916 roku, nowe wydanie pochodzi z 1969 roku. Poeta Zmarł w 406 roku p.n.e.
Zjazd gnieźnieński i jego znaczenie
Zjazd gnieźnieński i jego znaczenie Główną przyczyną zjazdu gnieźnieńskiego była śmierć biskupa Pragi Wojciecha. Był to książę czeski z rodu Sławkowniców, biskup praski, który w italskim klasztorze Monte Cassino postanowił zrzec się godnośc...Znaczenie bakterii w przyrodzie i gospodarce człowieka.
Znaczenie bakterii w przyrodzie i gospodarce człowieka. Bakteria to mikroskopijne organizmy jednokomórkowe lub tworzące zespoły niezróżnicowanych komórek, łączone z sinicami w wyodrębnione królestwo organizmów Monera, dla których charakterystyczny jest brak właściwego jądra i pod...Elektrotechnika magnetyzm. Podstawowe zjawiska w polu magnetycznym.
Elektrotechnika magnetyzm. Podstawowe zjawiska w polu magnetycznym. 1. Wielkości opisujące pole magnetyczne i ich interpretacja fizyczna. 2. Reguły opisujące własności magnetyczne 4. Podstawowe prawa dla obwodów 5. Paramagnetyki i diamagnetyki. 6. Charakterystyka ferromagnetyków. ...Pojęcie działalności gospodarczej
Pojęcie działalności gospodarczej Z dniem 1 stycznia 2001 roku weszły w życie ustawy mające fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania przedsiębiorczości i obrotu gospodarczego w Polsce. Konstrukcja art. 2 Prawa działalności gospodarczej nawiązuje do konstrukcji art. 2 ustaw...Makroekonomia-ściąga
Makroekonomia-ściąga Mam nadzieję, że ta ściąga będzie pomocna. Zawarta jest w niej tylko i wyłącznie teoria. Ekonomia- nauka poddająca analizie sposób podejmowania decyzji gospod. społ. do realizacji celów konsumpcyjnych i produkcyjnych, oraz badająca nast ...Byronizm, wallenrodyzm, prometeizm, werteryzm wyjaśnij pojęcia odwołując się do przykładów literackich.
Byronizm, wallenrodyzm, prometeizm, werteryzm wyjaśnij pojęcia odwołując się do przykładów literackich. Byronizm - nazwa postawy pochodząca od nazwiska Georga Byrona i związana z jego życiorysem (który przypomina nieco romantyczny) oraz bohaterami jego powieści poetyckich, m.in. ...Hołd pruski - sukces czy porażka?
Hołd pruski - sukces czy porażka? Tematem mojej pracy jest rozważenie konsekwencji hołdu lennego złożonego przez Albrechta Hohenzollerna, mistrza zakonu krzyżackiego, Zygmuntowi Staremu, aby jednak mistrz mógł to uczynić musiał stać się władcą świeckim, p...Ochrona Przeciwpożarowa
Ochrona Przeciwpożarowa POŻARY W LASACH, PODSTAWOWE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA, SPOSOBY GASZENIA POŻARÓW W LASACH… Lasy mimo bezcennej wartości dla środowiska, życia człowieka, są niszczone. Ich istnieniu zagrażają przede wszystkim: wylesienia, przemysł, hu...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
