Człowiek to wielkość i małość jednocześnie. Czy znajdujesz potwierdzenie tej tezy w dziełach antycznych i Biblii ?
Człowiek to wielkość i małość jednocześnie. Czy znajdujesz potwierdzenie tej tezy w dziełach antycznych i Biblii ?
Rzeczywista wartość człowieka jako jednostki zawsze była, jest i będzie kwestią dość kontrowersyjną. Każdy z nas pojmuje przecież własne istnienie inaczej. Głęboko wierzący katolik uważa na przykład, że wszystko co w ogóle się staje może zyskać aprobatę lub dezaprobatę Pana Boga. Stara się więc robić jak najwięcej by się tej istocie lub też sile, mającej władzę nad życiem i śmiercią, podporządkować, czyni dobrze. W religii tej istnieją ustalone normy pozwalające na natychmiastowe odróżnienie dobra od zła. Trochę inaczej przedstawia się sprawa w przypadku np. wyznawców Allacha. Ludzie ci, postępując zawsze według przykazań boga, który w gniewie jest w stanie zniszczyć wszystko i wszystkich, uważają się za narzędzia w jego rękach. Dla niego zabijają, kradną, są gotowi zrobić wszystko, co tylko podpowie im poczucie wartości wpajanych od urodzenia. Często jednak te właśnie wartości stają się czynnikiem jedynie usprawiedliwiającym własne, dyktowane niekiedy przez chorą psychikę, zachcianki. Wszystkich tych ludzi, zarówno wyznawców Islamu, jak i broniących wiary w Dobrego Boga łączy powinność bezwzględnego posłuszeństwa i uznawania wielkości istot wszechmogących i wszechmocnych. Ich stosunek do własnej wartości jest jasny: człowiek jest bezgraniczną małością, niczym, w stosunku do boga. Powinien więc dziękować mu za to, że żyje, że posiada rozum, za wszystko inne. Tak przedstawia się nie tylko sytuacja tych dwóch grup ludzi. Podobne mniemanie o sobie mają też członkowie i członkinie wszystkich, mniej lub bardziej popularnych organizacji reli- i para religijnych. Różne są jedynie obrzędy i postrzeganie osoby boskiej. Z drugiej jednak strony nawet jednostka bardzo wierząca i uważająca się za taką, powinna dostrzegać wielką różnicę pomiędzy nią samą, a resztą rodziny zwierzęcej. Posiada rozum. Trudno powiedzieć, czy jest to cecha dodatnia i czy choć trochę poprawia naszą sytuację na tym świecie i nasz wizerunek w oczach Przyrody. Inteligencja człowiecza, choć tak niedoskonała daje jednak coś, co mogłoby świadczyć o naszej wielkości, a mianowicie wolną wolę, możliwość prawidłowego wyboru. Wyboru podczas którego kierujemy się wpojonymi nam zasadami.
Biblia i twórcy antyczni podchodzą do tych spraw podobnie. Już w Księdze Rodzaju Bóg utwierdza Adama w przekonaniu o własnej wielkości, o konieczności współdziałania, o swej roli wiecznego, doskonałego Stworzyciela wszystkiego i wszystkich. Ta sama księga zawiera jednak fragment mówiący o podobieństwie między Panem, a jego Największym Dziełem, o ustanowieniu władzy człowieka nad światem ziemskim. Czyż nie pozwala nam to na podleczenie nieco nadszarpniętej niepowodzeniami i kłopotami życia codziennego wiary w siebie ? Ależ tak ! Tym bardziej iż pierwotne biblijne przeznaczenie człowieka zdaje się realizować. Opanowaliśmy cały glob, posiadamy nieograniczoną wręcz władzę nad pozostałymi formami życia ( może oprócz bakterii i wirusów, jeżeli te drugie można w ogóle zaliczyć do organizmów ), powoli uczymy się zwyciężać żywioły. Jak mówi większość tekstów biblijnych aby kontynuować zbożne dzieło rozwoju, podbojów i zdobywania musimy jedynie uwierzyć co najmniej tak we władzę Boga, jak we własne siły. Tak postąpił Noe, budując Arkę, gdy jeszcze nic nie wskazywało ne nadejście Potopu. Tak też zrobił Mojżesz głosząc faraonowi o mających nastąpić plagach. Ludzie ci widzieli wielkość Pana przez rzeczy, które czynił, ale potrafili jednocześnie znaleźć łaskę w tym, że właśnie im przyszło powiadomić Świat. Wiedzieli, że uczestnicząc w wielkim dziele sami stają się więksi. Prawdziwą wielkością człowieka w Biblii jest jego pokora, umiejętność dostrzegania własnej małości.
A Antyk ? Czy opis stworzenia człowieka przez Prometeusza nie jest podobny do biblijnego ? Czy mit o czterech wiekach ludzkości nie przepowiada podobnie jak Biblia panowania ludzkiego na Ziemi ? Początkowo słabi, nieprzystosowani, stworzeni, by służyć rozwijamy się nieustannie opanowując nowe dziedziny, rośniemy w siłę. To również świadczy o naszej wielkości. Gatunek nasz potrafi się zmieniać, uczyć, znosić przeszkody i ograniczenia narzucone przez przyrodę. Mimo iż powstaliśmy jako, z natury słabe, istoty lądowe, potrafiliśmy wybudować piękne budowle, łodzie, a nawet skrzydła umożliwiające latanie. Umiemy tworzyć sztukę. Człowiek antyczny jest silniejszy od biblijnego. Ma tu miejsce coś, co tam nigdy się nie zdarzyło. Ludzie przeciwko bogom. Oczywiście nie wszyscy, a tylko ci wybrani, najczęściej zresztą nie zwykli śmiertelnicy tylko herosi mający w swych żyłach nieco krwi boskiej. Na przykład Odyseusz walczący przez większość swego powrotu do domu z bogiem mórz i oceanów, bratem Zeusa, władcy bogów, gniewnym Posejdonem. Dzięki sile woli, odwadze i wierze we własne siły Odys zwycięża - wraca do domu, pokazuje swoją wielkość, umiejętność przetrwania wbrew wszystkiemu, wytrzymuje, co tylko może wytrzymać człowiek i jeszcze dużo więcej.
Mimo zmieniających się poglądów, prawda pozostaje ta sama : jakkolwiek małą rolę odgrywa człowiek w stosunku do jakiejolwiek istoty wyższej, to zawsze będzie on w stanie obronić się, przetrwać, jeżeli tylko uwierzy, że to możliwe, a jest w stanie przetrwać o wiele więcej niż mu się wydaje.
Rzeczywista wartość człowieka jako jednostki zawsze była, jest i będzie kwestią dość kontrowersyjną. Każdy z nas pojmuje przecież własne istnienie inaczej. Głęboko wierzący katolik uważa na przykład, że wszystko co w ogóle się staje może zyskać aprobatę lub dezaprobatę Pana Boga. Stara się więc robić jak najwięcej by się tej istocie lub też sile, mającej władzę nad życiem i śmiercią, podporządkować, czyni dobrze. W religii tej istnieją ustalone normy pozwalające na natychmiastowe odróżnienie dobra od zła. Trochę inaczej przedstawia się sprawa w przypadku np. wyznawców Allacha. Ludzie ci, postępując zawsze według przykazań boga, który w gniewie jest w stanie zniszczyć wszystko i wszystkich, uważają się za narzędzia w jego rękach. Dla niego zabijają, kradną, są gotowi zrobić wszystko, co tylko podpowie im poczucie wartości wpajanych od urodzenia. Często jednak te właśnie wartości stają się czynnikiem jedynie usprawiedliwiającym własne, dyktowane niekiedy przez chorą psychikę, zachcianki. Wszystkich tych ludzi, zarówno wyznawców Islamu, jak i broniących wiary w Dobrego Boga łączy powinność bezwzględnego posłuszeństwa i uznawania wielkości istot wszechmogących i wszechmocnych. Ich stosunek do własnej wartości jest jasny: człowiek jest bezgraniczną małością, niczym, w stosunku do boga. Powinien więc dziękować mu za to, że żyje, że posiada rozum, za wszystko inne. Tak przedstawia się nie tylko sytuacja tych dwóch grup ludzi. Podobne mniemanie o sobie mają też członkowie i członkinie wszystkich, mniej lub bardziej popularnych organizacji reli- i para religijnych. Różne są jedynie obrzędy i postrzeganie osoby boskiej. Z drugiej jednak strony nawet jednostka bardzo wierząca i uważająca się za taką, powinna dostrzegać wielką różnicę pomiędzy nią samą, a resztą rodziny zwierzęcej. Posiada rozum. Trudno powiedzieć, czy jest to cecha dodatnia i czy choć trochę poprawia naszą sytuację na tym świecie i nasz wizerunek w oczach Przyrody. Inteligencja człowiecza, choć tak niedoskonała daje jednak coś, co mogłoby świadczyć o naszej wielkości, a mianowicie wolną wolę, możliwość prawidłowego wyboru. Wyboru podczas którego kierujemy się wpojonymi nam zasadami.
Biblia i twórcy antyczni podchodzą do tych spraw podobnie. Już w Księdze Rodzaju Bóg utwierdza Adama w przekonaniu o własnej wielkości, o konieczności współdziałania, o swej roli wiecznego, doskonałego Stworzyciela wszystkiego i wszystkich. Ta sama księga zawiera jednak fragment mówiący o podobieństwie między Panem, a jego Największym Dziełem, o ustanowieniu władzy człowieka nad światem ziemskim. Czyż nie pozwala nam to na podleczenie nieco nadszarpniętej niepowodzeniami i kłopotami życia codziennego wiary w siebie ? Ależ tak ! Tym bardziej iż pierwotne biblijne przeznaczenie człowieka zdaje się realizować. Opanowaliśmy cały glob, posiadamy nieograniczoną wręcz władzę nad pozostałymi formami życia ( może oprócz bakterii i wirusów, jeżeli te drugie można w ogóle zaliczyć do organizmów ), powoli uczymy się zwyciężać żywioły. Jak mówi większość tekstów biblijnych aby kontynuować zbożne dzieło rozwoju, podbojów i zdobywania musimy jedynie uwierzyć co najmniej tak we władzę Boga, jak we własne siły. Tak postąpił Noe, budując Arkę, gdy jeszcze nic nie wskazywało ne nadejście Potopu. Tak też zrobił Mojżesz głosząc faraonowi o mających nastąpić plagach. Ludzie ci widzieli wielkość Pana przez rzeczy, które czynił, ale potrafili jednocześnie znaleźć łaskę w tym, że właśnie im przyszło powiadomić Świat. Wiedzieli, że uczestnicząc w wielkim dziele sami stają się więksi. Prawdziwą wielkością człowieka w Biblii jest jego pokora, umiejętność dostrzegania własnej małości.
A Antyk ? Czy opis stworzenia człowieka przez Prometeusza nie jest podobny do biblijnego ? Czy mit o czterech wiekach ludzkości nie przepowiada podobnie jak Biblia panowania ludzkiego na Ziemi ? Początkowo słabi, nieprzystosowani, stworzeni, by służyć rozwijamy się nieustannie opanowując nowe dziedziny, rośniemy w siłę. To również świadczy o naszej wielkości. Gatunek nasz potrafi się zmieniać, uczyć, znosić przeszkody i ograniczenia narzucone przez przyrodę. Mimo iż powstaliśmy jako, z natury słabe, istoty lądowe, potrafiliśmy wybudować piękne budowle, łodzie, a nawet skrzydła umożliwiające latanie. Umiemy tworzyć sztukę. Człowiek antyczny jest silniejszy od biblijnego. Ma tu miejsce coś, co tam nigdy się nie zdarzyło. Ludzie przeciwko bogom. Oczywiście nie wszyscy, a tylko ci wybrani, najczęściej zresztą nie zwykli śmiertelnicy tylko herosi mający w swych żyłach nieco krwi boskiej. Na przykład Odyseusz walczący przez większość swego powrotu do domu z bogiem mórz i oceanów, bratem Zeusa, władcy bogów, gniewnym Posejdonem. Dzięki sile woli, odwadze i wierze we własne siły Odys zwycięża - wraca do domu, pokazuje swoją wielkość, umiejętność przetrwania wbrew wszystkiemu, wytrzymuje, co tylko może wytrzymać człowiek i jeszcze dużo więcej.
Mimo zmieniających się poglądów, prawda pozostaje ta sama : jakkolwiek małą rolę odgrywa człowiek w stosunku do jakiejolwiek istoty wyższej, to zawsze będzie on w stanie obronić się, przetrwać, jeżeli tylko uwierzy, że to możliwe, a jest w stanie przetrwać o wiele więcej niż mu się wydaje.
Choroba niedokrwienna serca.
Choroba niedokrwienna serca. Choroba wieńcowa Choroba wieńcowa (choroba niedokrwienna serca) jest zespołem chorobowym charakteryzującym się stałym lub napadowym niedokrwieniem serca spowodowanym znaczącym zwężeniem (niekiedy - zamknięciem) światła tętnic wie...Amnesty International
Amnesty International Co o Amnesty wiedzieć trzeba AI jest ogólnoświatowym ruchem ludzi działających na rzecz praw człowieka. Jej członkowie dobrowolnie poświęcają swój czas i energię, solidaryzując się z ofiarami przypadków naruszeń praw człowie..."Charakterystyka aktywów i pasywów"
"Charakterystyka aktywów i pasywów" Aktywa to środki gospodarcze,kontrolowane przez jednostkę gospodarczą zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, uzyskane w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści e...Przyczyny degradacji gleb oraz ich ochrona
Przyczyny degradacji gleb oraz ich ochrona Gleba to powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej. Jest ona wytworem długotrwałych procesów odbywających się na powierzchni Ziemi. Wytworzenie 2-3 cm warstwy gleby trwa około 200-1000 lat. Tworzenie się gleby następuje w wyniku wietrzenia skał pod...Prawo
Prawo Co to jest prawo? Prawo- to system norm prawnych, regulujących określone stosunki społeczne, norm pochodzących od państwa, zabezpieczonych możliwością użycia przez państwo środków przymusu. Prawo wyznacza wzorce zachowań, które powinny być respek...Streszczenie - Ten obcy - to co powinieneś wiedzieć
Streszczenie - Ten obcy - to co powinieneś wiedzieć Plan wydarzeń książki Ireny Jurgielewiczowej "Ten obcy" : 1. Pojawienie się obcego na wyspie. 2. Rozmowa Uli z Zenkiem. 3. Chęć dotarcia Zenka do Strykowa. 4. Zaprowadzenie chłopca do lekarza. 5. Poszukiwanie wuj...Władza i dylematy z nią związane
Władza i dylematy z nią związane Termin ?władza? bywa rozmaicie rozumiany i stosowany. Zawsze jednak utożsamiany jest z odpowiedzialnością ambicją i silną wolą. Odpowiedzialność jest ściśle związana z obowiązkiem jaki sobie narzucimy. Człowiek ...Kultura Egiptu
Kultura Egiptu Dla zrozumienia kultury egipskiej konieczne jest poznanie religii. Była to religia politeistyczna, czyli dopuszczająca wiarę w wielu bogów. Egipski panteon był bardzo bogaty. Na szczycie hierarchii bogów stał Re, bóg tarczy słonecznej. Drugim bóstwem był Ozyrys, w którym widziano...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
