Czy możliwa jest harmonia kultury i natury?
Czy możliwa jest harmonia kultury i natury?
Człowiek jest częścią natury, jest jej tworem. Kultura natomiast to twór człowieka. W tym sensie kultura nie jest antagonistą natury - jest jej koniecznym rezultatem. Jan Gwalbert-Pawlikowski zwrócił jednak uwagę na to, iż “kultura wyszła z przyrody i nosiła na sobie długo jej cechy, potem zwróciła się przeciwko niej . Czy zatem możliwa jest harmonia tych dwóch pojęć? Co je łączy, a co dzieli?
Gatunek ludzki odróżnia od innych gatunków między innym to, że jako jedyny zdołał wykształcić kulturę. Dzięki ewolucji człowiek potrafi niemalże dowolnie zmieniać, kształtować, przeobrażać świat rzeczywisty, w którym egzystuje. Dlatego nietrudno nazwać istotę ludzką “zwierzęciem tworzącym kulturę . Czym jednak jest kultura? Zdefiniowania tego pojęcia podejmowało się wielu, jednakże wszyscy oni dochodzili zazwyczaj tylko do wniosków wyjaśniających, dlaczego tak trudno ją zinterpretować. Wszyscy jednak zgadzali się ze sobą, że “kulturę można określić jako całość społecznego dorobku ludzkiego (zarówno wszelkie wartości materialne jak i duchowe) . Chciałabym jednak zwrócić uwagę, że korzeniem kultury materialnej i duchowej jest natura. Przykładem niech będzie sztuka (architektura i malarstwo), która jest nieodłączną częścią kultury. Wszystkie style, jakie wykreował człowiek, w jakimś stopniu mają swoje odzwierciedlenie w naturze, chociażby secesyjna ornamentalistyka z elementami roślinnymi czy zwierzęcymi. Człowiek od niepamiętnych czasów stara się dorównać naturze, stworzyć jej substytut, przenieść do życia codziennego poprzez wprowadzanie jej elementów do “sztucznie wytworzonej rzeczywistości, w której żyje. Stara się ją zmienić, przekształcić dla własnych potrzeb. Bo czym przecież jest drewniany most, jak nie kawałkiem przeobrażonej natury.
Duchowa kultura także zawdzięcza swój byt naturze. Wszystkie systemy religijne – monoteistyczne i politeistyczne (dawno zapomniane), są niczym innym jak odpowiedzią na pytania dotyczące - przemijania, cyklu życia, początku i końca. Są odpowiedzią na zagadki, jakie stawia przed nami natura, są odpowiedzią na zagadkę, jaką sama w sobie ona jest.
Zjawisko podziału dusza - ciało wypływa również z opozycji kultura - natura. W tym układzie ciało przynależy do porządku natury, natomiast świadomość, umysł, dusza - kultury. Kultura chce “oswoić ciało. Przejawem tych uzurpacji są coraz bardziej powszechne operacje plastyczne, na które można spojrzeć jako na chęć poprawiania natury. Doszło zatem do “ukulturalniania ciała, czyli wpisania go w porządek kultury. Jak już napisałam, człowiek jest tworem natury, jest jej częścią. Natura objawia się w istocie ludzkiej, w niektórych jej cechach wrodzonych - tendencje do tworzenia, wegetacji (chęć przetrwania, beztroskiego życia) oraz świadomości obowiązku prokreacji (kontynuacja gatunku). Więc gdyby nie rozum, nic nie odróżniałoby nas od zwierząt. Tym bowiem, co hamuje np. popęd seksualny, jest właśnie rozum, czyli - analogicznie do tego, co wcześniej napisałam - kultura.
Czy możliwa zatem jest harmonia tych dwóch obszarów życia? Symbioza kultury i natury, duszy i ciała? Uważam, że harmonia w tej relacji jest oczywista. Tym, co daje nam kulturę, jest natura. Natomiast tym, co pozwala nam kontrolować naturę i nie pozwala na triumf popędów nad rozumem, jest kultura.
Człowiek jest częścią natury, jest jej tworem. Kultura natomiast to twór człowieka. W tym sensie kultura nie jest antagonistą natury - jest jej koniecznym rezultatem. Jan Gwalbert-Pawlikowski zwrócił jednak uwagę na to, iż “kultura wyszła z przyrody i nosiła na sobie długo jej cechy, potem zwróciła się przeciwko niej . Czy zatem możliwa jest harmonia tych dwóch pojęć? Co je łączy, a co dzieli?
Gatunek ludzki odróżnia od innych gatunków między innym to, że jako jedyny zdołał wykształcić kulturę. Dzięki ewolucji człowiek potrafi niemalże dowolnie zmieniać, kształtować, przeobrażać świat rzeczywisty, w którym egzystuje. Dlatego nietrudno nazwać istotę ludzką “zwierzęciem tworzącym kulturę . Czym jednak jest kultura? Zdefiniowania tego pojęcia podejmowało się wielu, jednakże wszyscy oni dochodzili zazwyczaj tylko do wniosków wyjaśniających, dlaczego tak trudno ją zinterpretować. Wszyscy jednak zgadzali się ze sobą, że “kulturę można określić jako całość społecznego dorobku ludzkiego (zarówno wszelkie wartości materialne jak i duchowe) . Chciałabym jednak zwrócić uwagę, że korzeniem kultury materialnej i duchowej jest natura. Przykładem niech będzie sztuka (architektura i malarstwo), która jest nieodłączną częścią kultury. Wszystkie style, jakie wykreował człowiek, w jakimś stopniu mają swoje odzwierciedlenie w naturze, chociażby secesyjna ornamentalistyka z elementami roślinnymi czy zwierzęcymi. Człowiek od niepamiętnych czasów stara się dorównać naturze, stworzyć jej substytut, przenieść do życia codziennego poprzez wprowadzanie jej elementów do “sztucznie wytworzonej rzeczywistości, w której żyje. Stara się ją zmienić, przekształcić dla własnych potrzeb. Bo czym przecież jest drewniany most, jak nie kawałkiem przeobrażonej natury.
Duchowa kultura także zawdzięcza swój byt naturze. Wszystkie systemy religijne – monoteistyczne i politeistyczne (dawno zapomniane), są niczym innym jak odpowiedzią na pytania dotyczące - przemijania, cyklu życia, początku i końca. Są odpowiedzią na zagadki, jakie stawia przed nami natura, są odpowiedzią na zagadkę, jaką sama w sobie ona jest.
Zjawisko podziału dusza - ciało wypływa również z opozycji kultura - natura. W tym układzie ciało przynależy do porządku natury, natomiast świadomość, umysł, dusza - kultury. Kultura chce “oswoić ciało. Przejawem tych uzurpacji są coraz bardziej powszechne operacje plastyczne, na które można spojrzeć jako na chęć poprawiania natury. Doszło zatem do “ukulturalniania ciała, czyli wpisania go w porządek kultury. Jak już napisałam, człowiek jest tworem natury, jest jej częścią. Natura objawia się w istocie ludzkiej, w niektórych jej cechach wrodzonych - tendencje do tworzenia, wegetacji (chęć przetrwania, beztroskiego życia) oraz świadomości obowiązku prokreacji (kontynuacja gatunku). Więc gdyby nie rozum, nic nie odróżniałoby nas od zwierząt. Tym bowiem, co hamuje np. popęd seksualny, jest właśnie rozum, czyli - analogicznie do tego, co wcześniej napisałam - kultura.
Czy możliwa zatem jest harmonia tych dwóch obszarów życia? Symbioza kultury i natury, duszy i ciała? Uważam, że harmonia w tej relacji jest oczywista. Tym, co daje nam kulturę, jest natura. Natomiast tym, co pozwala nam kontrolować naturę i nie pozwala na triumf popędów nad rozumem, jest kultura.
Wielka Emigracja
Wielka Emigracja Klęska powstania listopadowego przyczyniła się do podziału polskiej literatury na dwa nurty: emigracyjny i krajowy. Na emigracji przebywali wielcy poeci: Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, później Norwid, a także Chopin czy filozof J.M. Hoene-Wroński oraz historyk i pol...Zagrożenia ekologiczne
Zagrożenia ekologiczne ZAGROŻENIA EKOLOGICZNE Wśród wielu zagrożeń jakie rysują się w perspektywie XXI w. do najpoważniejszych zaliczyć trzeba zagrożenia ekologiczne, mówiąc prościej postępujący na całym świecie proces niszczenia naturaln...Jak rozumiesz słowa Jana Pawła II Nie żyje się, nie kocha, nie umiera na próbę
Jak rozumiesz słowa Jana Pawła II Nie żyje się, nie kocha, nie umiera na próbę Temat mojej pracy brzmi: Jak rozumiesz słowa Jana Pawła II Nie żyje się, nie kocha, nie umiera na próbę. Jest to łatwy temat, a z kolei trzeba dobrze się nad nim zastanowić. Na pierwszy...Zjawisko sarmatyzmu. Scharakteryzuj i oceń tę XVII-wieczną postawę życiową polskiej szlachty.
Zjawisko sarmatyzmu. Scharakteryzuj i oceń tę XVII-wieczną postawę życiową polskiej szlachty. Ruch społeczno-obyczajowy, wywodzi szlachtę polską od rycerskiego, koczowniczego ludu zamieszkującego ziemie Polskie; początkowo nacechowane jest dodatnio: zespół dodatnich cec...Zanieczyszczenia wody.
Zanieczyszczenia wody. Czystość wody jest niewątpliwie problemem w skali światowej. W krajach rozwiniętych nie wchodzi już w rachubę nie tylko picie wody bezpośrednio z rzek, ale i jakość wody z kranu często budzi wątpliwości skażenie rzek i wód gruntowych, z...Pojęcia
Pojęcia Rozpuszczanie- proces mieszania się dwóch substancji, prowadzący do otrzymania roztworu. Roztwór nasycony- roztwór, którego stężenie nie ulega zmianie po wprowadzeniu kryształu substancji rozpuszczonej. Roztwór nienasycony- roztwór, w którym można rozpuścić wi ...Opracowania z bankowości
Opracowania z bankowości Formy pieniądza 1. pieniądz towarowy, 2. pieniądz kruszcowy, 3. pieniądz metalowy, 4. pieniądz monetarny, 5. pieniądz papierowy - w starożytnych Chinach. Głównym czynnikiem sprawczym pojawienia się banknotów papierowych było rozpowszec......Obsesja...
...Obsesja... ...Drogą mroczną podąża sam Nikt mu nie pomoże Nikt ręki nie poda, albowiem on sam ręki w wodzie Zamoczonej unika jak śmierci Krew mu z ust cieknie Oczy niczym kamienie, zaślepione, niewinne Tylko idzie tą drogą Chodź ciemna i strasz...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
