Don Juan - grzeszny libertyn
Don Juan - grzeszny libertyn
Don Juan to postać fikcyjna stworzona w XVI wieku w Hiszpanii. Jego autorem jest mnich Tirso de Molina. W późniejszych latach Don Juan został wykorzystany w wielu sztukach i utworach wybitnych pisarzy europejskich, np. Moliera. Postać tego młodego szlachcica została uznana w licznych krajach z uwagi na jej osobliwość. Hiszpan ten jest bowiem ekstrawertykiem, nie podlega wszelkim zasadom bycia z tamtejszych czasów. Wyróżnia się od zwykłej jednostki sposobem myślenia, działania, nie zważa na jakiekolwiek ustalone normy. Dzięki tym cechom Don Juan, a właściwie jego postać został wykorzystany w wielu znanych sztukach, a nawet w operze Wolfganga Amadeusza Mozarta Don Juan. Od niego powstało określenie donżuan oznaczające zuchwałego, uwodzicielskiego mężczyznę.
Don Juan to osoba piękna i przystojna. Mężczyzna ów w sztuce Moliera reżyserii Kaniewskiego w Teatrze Nowym w Poznaniu ma długie brunatne włosy, które stanowią dla niego atut w dziedzinie uwodzenia kobiet. Twarz aktora odgrywającego rolę Don Juana jest piękna, o szlachetnych rysach i przenikliwych oczach. W tejże sztuce Don Juan ma piękne szczupłe ciało z muskułami okalającymi jego zgrabną figurę. Jego odzienie wzoruje się na modzie z siedemnastowiecznej Francji. Nosi on żakiety, przesadnie duże kołnierze, smukłe spodnie i typowe dla tamtych czasów buty.
Wiele określeń potrzebnych jest, aby scharakteryzować pięknego hiszpańskiego szlachcica. Don Juan jest przede wszystkim wielkim uwodzicielem. Zdobywa serce każdej kobiety. Tak zrobił np. w przypadku Elwiry, czy Karolki. Nie bez powodu nadano mu przydomek łamacz serc Jego sposobami na uwodzenie są m.in.: prawienie komplementów, dowartościowanie potencjalnej ofiary, posługiwanie się kłamstwem, mistrzostwo elokwencji, dar przekonywania i wiele innych...
Libertynizm stanowi część filozofii życiowej Don Juana. Młody Hiszpan jest bowiem całkowitym ekstrawertykiem. Nie poddaje się głównym nurtom w sposobie bycia. Chodzi własnymi ścieżkami, kieruje się własnymi zasadami, nie zważa na opinię innych, a poprawniej mówiąc nie zważa w ogóle na innych.
Poprzez to rani wiele osób. Jego pierwszymi ofiarami są oczywiście kobiety, które nieustannie zdradza, zadając im dużo bólu i cierpienia. Jednak to nie wszystko: Don Juan potrafi nawet zabić, np. w sztuce Moliera bez skrupułów uśmierca Komandora. Jest to skutek jego bezlitości i braku empatii.
Don Juan to też obłudnik i perfidny kłamca. Tym razem też odzywa się w nim kompletny brak skrupułów i pohamowań. W dziele Jean Baptiste Poquelina (Moliera) młody szlachcic udaje przed ojcem, że się zmienił na dobre, że nie jest już łamaczem serc. Tak mocno przekonuje swego rodzica, że ten wierzy synowi i jest wielce przekonany o jego rzekomej pozytywnej zmianie. Jednak zaraz po odejściu ojca, zwierza się swojemu słudze, iż to wszytko nieprawda, tylko kłamstwo. Sganarel, który ma miękkie serce o mało nie mdleje, gdyż również uwierzył swemu panu. Wszystkie te krzywdy wyrządzone obcym ludziom niestety tragicznie odwracają się potem przeciw głównemu bohaterowi: pod koniec sztuki dusza jednego z uśmierconych przez Don Juana zabiera go razem ze sobą do piekła.
Postać młodego hiszpańskiego szlachcica poprzez jej niepowtarzalność jest sławna, kultowa. Zamieszczona została w wielu dziełach, liczni filozofowie i literaci do dziś zastanawiają się nad naturą jej istnienia i próbują zrozumieć jej filozofię życiową. Jest to skomplikowana persona wykorzystywana do różnych celów przez rożnych pisarzy (Molier użył ją, aby m.in. skrytykować postawę ówczesnych Francuzów i przestrzec przed konsekwencjami działań Don Juana). Nie jest to w pełni ani negatywna, ani pozytywna postać. Cechuje ją odwaga i ponadprzeciętna inteligencja, lecz też kłamliwość i brak zahamowań. Myślę, że powinno się czerpać z Don Juana tylko pozytywne wartości, a jego śmierć winna dla nas wszystkich przestrogę przestrogą i dowód, że grzesznicy nigdy nie kończą dobrze...
Don Juan to postać fikcyjna stworzona w XVI wieku w Hiszpanii. Jego autorem jest mnich Tirso de Molina. W późniejszych latach Don Juan został wykorzystany w wielu sztukach i utworach wybitnych pisarzy europejskich, np. Moliera. Postać tego młodego szlachcica została uznana w licznych krajach z uwagi na jej osobliwość. Hiszpan ten jest bowiem ekstrawertykiem, nie podlega wszelkim zasadom bycia z tamtejszych czasów. Wyróżnia się od zwykłej jednostki sposobem myślenia, działania, nie zważa na jakiekolwiek ustalone normy. Dzięki tym cechom Don Juan, a właściwie jego postać został wykorzystany w wielu znanych sztukach, a nawet w operze Wolfganga Amadeusza Mozarta Don Juan. Od niego powstało określenie donżuan oznaczające zuchwałego, uwodzicielskiego mężczyznę.
Don Juan to osoba piękna i przystojna. Mężczyzna ów w sztuce Moliera reżyserii Kaniewskiego w Teatrze Nowym w Poznaniu ma długie brunatne włosy, które stanowią dla niego atut w dziedzinie uwodzenia kobiet. Twarz aktora odgrywającego rolę Don Juana jest piękna, o szlachetnych rysach i przenikliwych oczach. W tejże sztuce Don Juan ma piękne szczupłe ciało z muskułami okalającymi jego zgrabną figurę. Jego odzienie wzoruje się na modzie z siedemnastowiecznej Francji. Nosi on żakiety, przesadnie duże kołnierze, smukłe spodnie i typowe dla tamtych czasów buty.
Wiele określeń potrzebnych jest, aby scharakteryzować pięknego hiszpańskiego szlachcica. Don Juan jest przede wszystkim wielkim uwodzicielem. Zdobywa serce każdej kobiety. Tak zrobił np. w przypadku Elwiry, czy Karolki. Nie bez powodu nadano mu przydomek łamacz serc Jego sposobami na uwodzenie są m.in.: prawienie komplementów, dowartościowanie potencjalnej ofiary, posługiwanie się kłamstwem, mistrzostwo elokwencji, dar przekonywania i wiele innych...
Libertynizm stanowi część filozofii życiowej Don Juana. Młody Hiszpan jest bowiem całkowitym ekstrawertykiem. Nie poddaje się głównym nurtom w sposobie bycia. Chodzi własnymi ścieżkami, kieruje się własnymi zasadami, nie zważa na opinię innych, a poprawniej mówiąc nie zważa w ogóle na innych.
Poprzez to rani wiele osób. Jego pierwszymi ofiarami są oczywiście kobiety, które nieustannie zdradza, zadając im dużo bólu i cierpienia. Jednak to nie wszystko: Don Juan potrafi nawet zabić, np. w sztuce Moliera bez skrupułów uśmierca Komandora. Jest to skutek jego bezlitości i braku empatii.
Don Juan to też obłudnik i perfidny kłamca. Tym razem też odzywa się w nim kompletny brak skrupułów i pohamowań. W dziele Jean Baptiste Poquelina (Moliera) młody szlachcic udaje przed ojcem, że się zmienił na dobre, że nie jest już łamaczem serc. Tak mocno przekonuje swego rodzica, że ten wierzy synowi i jest wielce przekonany o jego rzekomej pozytywnej zmianie. Jednak zaraz po odejściu ojca, zwierza się swojemu słudze, iż to wszytko nieprawda, tylko kłamstwo. Sganarel, który ma miękkie serce o mało nie mdleje, gdyż również uwierzył swemu panu. Wszystkie te krzywdy wyrządzone obcym ludziom niestety tragicznie odwracają się potem przeciw głównemu bohaterowi: pod koniec sztuki dusza jednego z uśmierconych przez Don Juana zabiera go razem ze sobą do piekła.
Postać młodego hiszpańskiego szlachcica poprzez jej niepowtarzalność jest sławna, kultowa. Zamieszczona została w wielu dziełach, liczni filozofowie i literaci do dziś zastanawiają się nad naturą jej istnienia i próbują zrozumieć jej filozofię życiową. Jest to skomplikowana persona wykorzystywana do różnych celów przez rożnych pisarzy (Molier użył ją, aby m.in. skrytykować postawę ówczesnych Francuzów i przestrzec przed konsekwencjami działań Don Juana). Nie jest to w pełni ani negatywna, ani pozytywna postać. Cechuje ją odwaga i ponadprzeciętna inteligencja, lecz też kłamliwość i brak zahamowań. Myślę, że powinno się czerpać z Don Juana tylko pozytywne wartości, a jego śmierć winna dla nas wszystkich przestrogę przestrogą i dowód, że grzesznicy nigdy nie kończą dobrze...
Historia wychowania - starożytność
Historia wychowania - starożytność Historia wychowania - starożytność Starożytność (od ok. 4000p.n.e.do 476- upadek cesarstwa zachodniorzymskiego) Podstawy wychowawcze narodów cywilizacji zachodniej, położone zostały w starożytnej Helladzie, w dobie...Człowiek wobec losu na podstawie fragmantu tragedii Sofoklesa "Król Edyp"
Człowiek wobec losu na podstawie fragmantu tragedii Sofoklesa "Król Edyp" Przedstawiony do analizy fragmant znajduje się w utworze Sofoklesa " Król Edyp", a dokładnie w Epejsodionie : 1 i 2 oraz w Exodosie. Źródłem tematu tej tragedii jest " Mit o Labdakidach". Edyp za wszelką cenę chce pozn...kształtowanie cech indywidualnych oraz wiezi matki z dzieckiem w okresie prenatalnym
kształtowanie cech indywidualnych oraz wiezi matki z dzieckiem w okresie prenatalnym Historia życia każdego z nas rozpoczęła się w łonie matki, z dala od zgiełku świata, poza świadomością rodziców, którzy poprzez swą intymną psychofizyczną blisko&...Charakterystyka gminnego zespołu reagowania
Charakterystyka gminnego zespołu reagowania Na terenie gminy gdzie mieszkam, obecnie nie znajduje się gminny zespół reagowania. Całe struktury, które są w trakcie tworzenia, mają określone wytyczne znajdujące się w Dz.U.02.215.1818 z dnia 26-12-2003r. Rozporządzenie okreś...Etyka- Kant, Utylitaryzm
Etyka- Kant, Utylitaryzm 6. Etyka Kanta Etyka Immanuela Kanta (1724-1804) prezentuje typowo deontologiczny system etyczny [Kant 1984]. Jest to, po pierwsze, etyka autonomiczna, co oznacza, iż uzasadnienia słuszności czynów człowiek powinien poszukiwać w sobie samym. Według Kanta czynnikiem ks...Pułapki demokracji.
Pułapki demokracji. Demokracja nie jest pojęciem jednorodnym. W sensie dosłownym demokracja z gr. demokratia oznacza władzę/rządy ludu. Jednakże, co rozumiano przez demokrację, u jej początków w V w. p.n.Ch, a czym jest ona teraz, i co tak naprawdę powinniśmy przez nią ...Zaprezentuj własną interpretację motywu upadku Ikara
Zaprezentuj własną interpretację motywu upadku Ikara Było już późne popołudnie. Ptaki zmęczone piekącym żarem słońca za dnia, zlatywały się powoli do swych gniazd, by tu bezpiecznie spędzić wieczór. Na niebie nie pokazały się jeszcze pierws...Teoria wychowania-pedagogika personalistyczna
Teoria wychowania-pedagogika personalistyczna PEDAGOGIKA PERSONALISTYCZNA PERSONALIZM – (osobisty; persona – osoba) – kierunek rozważań wokół pojęć osoby, rozważań o naturze poznawczej. W centrum wartości dobro i rozwój osoby, jako nadrzędna zasada, któr...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
