Filozofia turystyki
Filozofia turystyki
FILOZOFIA TURYSTYKI
Literatura:
1. Bauman Z.: ?Etyka ponowoczesna?
2. Lipiec: ?Filozofia turystyki?
3. Kazimierczarek: ?O filozoficznym wymiarze turystyki?
4. MacCannell: ?Turystyka. Nowa teoria klasy próżniaczej?
5. Popkin, Stroll: ?Filozofia?
6. Przecławski: ?Człowiek a turystyka. Zarys socjologii turystyki?
7. Singer: ?Przewodnik po etyce?
8. Vardy, Grosch: ? Etyka, poglady i problemy?
9. Łyko: ?Filozofia rekreacji, sportu i turystyki?
10. Podemski: ?Socjologia podróży?
Metafizyka= Ontoligia- podstawowy obok epistemologii dział filozofii, który stara się odpowiadać na pytania o strukturę rzeczywistości i problematykę związaną z pojęciami bytu, istoty, istnienia i jego sposobów, przedmiotu i jego własności, przyczynowości, czasu, przestrzeni, konieczności i możliwości.
Etymologia słowa wywodzi się z języka greckiego. To on oznacza "to, co jest", "cokolwiek". Można więc stwierdzić, że słowo "ontologia" może oznaczać "naukę o wszystkim, co jest". Termin "ontologia" pojawił się w literaturze filozoficznej w XVII wieku.
Metafizykę podzielono wg tradycyjnego i wywodzącego się od Arystotelesa, scholastycznego podziału na:
metafizykę ogólną zajmującą się w klasycznym ujęciu bytem jako bytem, i metafizykę szczegółową zajmującą się sprawami Boga i duszy,
Tadeusz Czeżowski dokonał podziału metafizyki, a właściwie jej współczesnych projektów, na:
? indukcyjną, rodzaj najogólniejszej supernauki, którą podzielił jeszcze na:
o materialistyzną - wychodzącą od fizyki
o idealistyczną - wychodzącą od psychologii
o neutralną - uwzględnia oba punkty widzenia jednocześnie
? aksjomatyczną, która traktuje logikę nie tylko jako narzędzie, lecz także jako teorię badającą najogólniejsze własności przedmiotów
? intuicyjną, która posługuje się różną od nauk szczegółowych metodą: intuicją (James, Bergson, Edmund Husserl)
Dusza- żródło życia, siedlisko myśli i uczuć; coś ulotnego w człowieku
W istnienie duszy wierzą wyznawcy wielu religii świata. Większość z tych religii (lecz nie wszystkie) uważa duszę ludzką za nieśmiertelną i niematerialną. Różne są też poglądy poszczególnych religii na temat posiadania duszy przez rośliny i zwierzęta, istnienia i świadomości duszy bez ciała oraz tego czy każdy ma osobną duszę, czy też jest ona wspólna.
Etymologia tego słowa w wielu językach nawiązuje do oddechu. Wydaje się więc, że to ten ulotny, niewidzialny symptom życia stał się źródłem wiary w duszę.
W pierwotnych religiach animistcznych często wierzono, że dusza potrafi wędrować, kiedy człowiek jest we śnie, w transie, albo gdy jest chory. Mieszkańcy Sumatry wiązali chorego człowieka sznurami aby jego dusza nie uciekła. Na Fidżi duszę wyobrażano sobie jako miniaturowego człowieczka.
W rodzimej wierze Słowian istnienie duszy zakładano zarówno u ludzi jak i u zwierząt.