Krótkoterminowe papiery dłużne
Krótkoterminowe papiery dłużne
SPIS TREŚCI:
1. Istota i rodzaje krótkoterminowych papierów dłużnych (KPD)
2. Warunki jakie muszą być spełnione dla dokonania emisji KPD
3. Strona techniczna procesu przygotowania i realizacji emisji
4. Korzyści i wady wynikające z emisji krótkoterminowych papierów dłużnych
1. Istota i rodzaje krótkoterminowych papierów dłużnych (KPD)
Krótkoterminowe papiery dłużne są to papiery komercyjne emitowane głównie przez przed-siębiorstwa, ale także banki i samorządy w ramach umowy programowej, zawieranej z agen-tem emisji, którym z reguły jest bank. Celem emisji jest dostarczenie ich emitentom taniego finansowania krótkoterminowego. Emisje KPD są organizowane i przeprowadzane w imieniu i na rzecz emitenta przez agenta emisji. SA one kierowane do nabywców instytucjonalnych, stąd wysokie nominały tych papierów, wynoszące z reguły 100 tys. zł lub więcej. Krąg na-bywców papierów komercyjnych stanowią głównie banki, przedsiębiorstwa produkcyjne i handlowe, firmy ubezpieczeniowe, fundusze powiernicze, Narodowe fundusze inwestycyjne i firmy zagraniczne.
Papiery komercyjne stanowią pisemne zobowiązanie remitentów do zwrotu do zwrotu ich na-bywcom nominalnych kwot pieniężnych, zapisanych na bonach, w ustalonym terminie wyku-pu. Sprzedaż bonów następuje z dyskontem, którego wysokość zależy od terminu wykupu, ogólnej sytuacji na rynku pieniądza i wiarygodności kredytowej (ratingu) emitenta. Wysokość dyskonta zapewnia nabywcom bonów stopę zwrotu wyższą od oprocentowania kredytów bankowych. Bardziej korzystne warunki lokowania nadwyżek bonach niż na rachunkach de-pozytowych bankach, jak też finansowania się przez emisję bonów komercyjnych niż przez zaciąganie kredytów bankowych powodują, że w dziedzinie krótkoterminowego pośrednictwa finansowego operacje bonami komercyjnymi zyskują przewagę nad operacjami depozytowo-kredytowymi banków. Trzeba dodać, że zastępowanie kredytów bankowych emisją bonów komercyjnych, jako źródła finansowania działalności gospodarczej, jest możliwe tylko w przypadku wielkich przedsiębiorstw, o ugruntowanej renomie znaczącej pozycji na rynku Powodzenie emisji bonów komercyjnych zależy od zaufania, jakim potencjalni inwestorzy darzą ich emitenta; na takie zaufanie nie mogą liczyć firmy niewielkie, nieznane opinii pu-blicznej, a zwłaszcza środowisku inwestorów finansowych .
Oprocentowanie papierów komercyjnych, wynikające z dyskonta, jest powiązane ze stopą WIBOR lub ze stopą procentową obowiązującą na rynku międzybankowym. Papiery te są sprzedawane w transzach, których terminy zapadalności wahają się od 7 do 364 dni. Terminy zapadalności poszczególnych transz są ściśle dostosowywane do potrzeb emitenta. Co więcej, możliwe jest odnawianie zapadających transz, tzw. "rolowanie", co w praktyce umożliwia wykorzystanie tych papierów jako średnio lub długoterminowego źródła finansowania. Z tej możliwości korzysta większość emitentów.
Rynek papierów komercyjnych powstał oddolnie, w wyniku zapotrzebowania ze strony ryn-ku, dlatego nie ma aktu prawnego, który w sposób całościowy i jednolity regulowałby emisję i obrót papierami komercyjnymi przedsiębiorstw. Emitenci papierów komercyjnych opierają swoje emisje na czterech różnych podstawach prawnych: Kodeksie Cywilnym, prawie we-kslowym, ustawie o obligacjach oraz prawie bankowym.
Istnieją dwa rodzaje papierów komercyjnych: typu dyskontowego i kuponowego. Dyskonto-we papiery komercyjne są sprzedawane poniżej wartości nominalnej. Na koniec okresu inwe-stycji emitent wykupuje je, płacąc kwotę równą wartości nominalnej, która zawiera zwrot ka-pitału i odsetek. W przypadku papierów komercyjnych typu kuponowego, w dniu wykupu inwestor otrzymuje nie tylko wartość nominalną, ale również kupon odsetkowy. Czasem do-datkowe kupony są wypłacane również w trakcie okresu inwestycyjnego. Papiery komercyjne mają postać materialną i zdematerializowaną, są emitowane jako imienne lub na okaziciela. Papiery komercyjne zmaterializowane są deponowane na rachunku depozytowym, a dane do-tyczące ich nabywców są odnotowywane w rejestrze posiadaczy. Z reguły na potrzeby obrotu agent emisji wydaje dokument poświadczający zdeponowanie papieru komercyjnego, posia-dającego postać materialną. Dokument taki jest określany rożnie ¬ jako świadectwo depozyto-we, kwit depozytowy, odpis lub bon komercyjny. Papiery komercyjne mogą być również za-pisane na rachunku papierów wartościowych w banku. Papiery komercyjne zdematerializo-wane są przechowywane przez agenta emisji jako zapis komputerowo-księgowy.
2. Warunki jakie muszą być spełnione dla dokonania emisji KPD
Emitenci papierów komercyjnych powinni być podmiotami o określonej wiarygodności kredytowej oraz powinni zapewnić odpowiednią wielkość emisji. Powinna ona wynosić co najmniej 5-10 mln zł, ale lepiej, żeby była jeszcze wyższa, np. 20 do 50 mln zł. Im większa wartość programu emisji tym niższe koszty pozyskania środków.
3. Strona techniczna procesu przygotowania i realizacji emisji
Po znalezieniu potencjalnego emitenta dochodzi do zawarcia wstępnego porozumienia. Na podstawie kryteriów sformułowanych przez agenta emisji, potencjalny emitent dostarcza in-formacje, w oparciu o które agent sporządza memorandum informacyjne i dokonuje oceny wiarygodności kredytowej emitenta. Zawarte w memorandum informacje umożliwiają rów-nież dokonanie takiej oceny potencjalnym inwestorom. Memorandum informacyjne zawiera:
• warunki programu emisji (emitent, agent emisji, cel emisji, kwota programu emisji, okres zapadalności, forma prawna papieru komercyjnego, ewentualne poręczenia itd.)
• informacje o emitencie (forma prawna i struktura kapitałowa, zakres działalności emitenta, analiza sprzedaży, analiza szans i zagrożeń w działalności emitenta, strategia i polityka in-westycyjna, perspektywy rozwoju itd.)
• dane finansowe (bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych).
Następnie agent emisji opracowuje warunki programu, po czym następuje zawarcie umowy programowej, regulującej wszystkie istotne zagadnienia związane z procesem emisji. Umowa programowa jest zawierana z reguły na okres 2-3 lat, w którym maksymalny poziom zadłuże-nia przedsiębiorstwa z tytułu wyemitowanych papierów nie może przekroczyć określonego limitu. Emitent może uzyskać poręczenie dla swojej emisji ze strony trzeciego podmiotu. Z kolei agent emisji, za dodatkową opłatą, może przyjąć rolę subemitenta emisji, tzn. zobowią-zać się do uplasowania na rynku wyemitowanych przez emitenta transz. Nie oznacza to jed-nak, że agent przyjmuje odpowiedzialność finansową za zobowiązania emitenta. Następnie agent oferuje papiery grupie wyselekcjonowanych przez siebie inwestorów. Oferta ma cha-rakter niepubliczny. Kolejnym etapem jest uplasowanie emisji na rynku. Cały ten proces trwa około dwóch tygodni. Kolejne transze są uruchamiane po powiadomieniu agenta o zamiarze wyemitowania następnej transzy, ustaleniu warunków emisji i uplasowaniu jej na rynku przez bank. Pozyskanie środków w ramach już uruchomionego programu, w postaci kolejnej tran-szy, jest możliwe w ciągu około 2 dni.
Emitent ponosi koszty przygotowania programu emisji oraz koszty proporcjonalne do wyso-kości zaciągniętych zobowiązań. Oprócz dyskonta jest to prowizja banku za przygotowanie programu emisji (płatna jednorazowo za cały okres trwania programu) oraz prowizja banku za plasowanie emisji.
4. Korzyści i wady wynikające z emisji krótkoterminowych papierów dłużnych
Korzyści wynikające z emisji instrumentów dłużnych:
a) atrakcyjny koszt finansowania, będący wypadkową:
• "jakości emitenta",
• sytuacji finansowej,
• branży,
• pozycji rynkowej Emitenta,
• struktury udziałowców, akcjonariuszy,
• okresu zapadalności emitowanych instrumentów.
b) prosta procedura związana z przygotowaniem, funkcjonowaniem i obsługą programu emisji,
c) dodatkowe źródło finansowania, umożliwiające optymalizację kosztów finansowania działalności (arbitraż pomiędzy kosztami bankowych linii kredytowych a kosztami fi-nansowania z "rynku"),
d) efekt marketingowy - wejście nowego emitenta na rynek poprzedzone jest odpowied-nią kampanią promocyjną.
Dodatkowo, sam efekt pojawienia się firmy jako emitenta instrumentów dłużnych świadczy o dobrej kondycji finansowej i korzystnych perspektywach rozwoju Spółki.
Zalety KPD dla inwestorów:
a) zróżnicowanie terminów zapadalności,
b) większy zysk niż w przypadku depozytu bankowego,
c) płynność,
d) możliwość arbitrażu
Wady papierów komercyjnych dla wystawców:
a) potrzeba wystawienia papierów na duże sumy dla utrzymania kosztów emisji na ni-skim poziomie,
b) krótkoterminowość,
c) uzyskanie klasyfikacji.
Wady KPD dla inwestorów:
a) duże nominały, które mogą być nieatrakcyjne dla drobnych inwestorów,
b) ewentualne trudności w sprzedaży przed terminem zapadalności, jeżeli papiery posia-dają niską klasyfikację.
Bibliografia:
1. Włodzimierz Wąsowski Ekonomika i finanse banku komercyjnego w zarysie – Biblioteka Menedżera i Bankowca warszawa 2002
2. Internet: www.deutsche-bank.pl/bk_papiery_dluzne.php
3. Internet: www.gielda.traugutt.net
4. Internet: www.finanse.info.pl
SPIS TREŚCI:
1. Istota i rodzaje krótkoterminowych papierów dłużnych (KPD)
2. Warunki jakie muszą być spełnione dla dokonania emisji KPD
3. Strona techniczna procesu przygotowania i realizacji emisji
4. Korzyści i wady wynikające z emisji krótkoterminowych papierów dłużnych
1. Istota i rodzaje krótkoterminowych papierów dłużnych (KPD)
Krótkoterminowe papiery dłużne są to papiery komercyjne emitowane głównie przez przed-siębiorstwa, ale także banki i samorządy w ramach umowy programowej, zawieranej z agen-tem emisji, którym z reguły jest bank. Celem emisji jest dostarczenie ich emitentom taniego finansowania krótkoterminowego. Emisje KPD są organizowane i przeprowadzane w imieniu i na rzecz emitenta przez agenta emisji. SA one kierowane do nabywców instytucjonalnych, stąd wysokie nominały tych papierów, wynoszące z reguły 100 tys. zł lub więcej. Krąg na-bywców papierów komercyjnych stanowią głównie banki, przedsiębiorstwa produkcyjne i handlowe, firmy ubezpieczeniowe, fundusze powiernicze, Narodowe fundusze inwestycyjne i firmy zagraniczne.
Papiery komercyjne stanowią pisemne zobowiązanie remitentów do zwrotu do zwrotu ich na-bywcom nominalnych kwot pieniężnych, zapisanych na bonach, w ustalonym terminie wyku-pu. Sprzedaż bonów następuje z dyskontem, którego wysokość zależy od terminu wykupu, ogólnej sytuacji na rynku pieniądza i wiarygodności kredytowej (ratingu) emitenta. Wysokość dyskonta zapewnia nabywcom bonów stopę zwrotu wyższą od oprocentowania kredytów bankowych. Bardziej korzystne warunki lokowania nadwyżek bonach niż na rachunkach de-pozytowych bankach, jak też finansowania się przez emisję bonów komercyjnych niż przez zaciąganie kredytów bankowych powodują, że w dziedzinie krótkoterminowego pośrednictwa finansowego operacje bonami komercyjnymi zyskują przewagę nad operacjami depozytowo-kredytowymi banków. Trzeba dodać, że zastępowanie kredytów bankowych emisją bonów komercyjnych, jako źródła finansowania działalności gospodarczej, jest możliwe tylko w przypadku wielkich przedsiębiorstw, o ugruntowanej renomie znaczącej pozycji na rynku Powodzenie emisji bonów komercyjnych zależy od zaufania, jakim potencjalni inwestorzy darzą ich emitenta; na takie zaufanie nie mogą liczyć firmy niewielkie, nieznane opinii pu-blicznej, a zwłaszcza środowisku inwestorów finansowych .
Oprocentowanie papierów komercyjnych, wynikające z dyskonta, jest powiązane ze stopą WIBOR lub ze stopą procentową obowiązującą na rynku międzybankowym. Papiery te są sprzedawane w transzach, których terminy zapadalności wahają się od 7 do 364 dni. Terminy zapadalności poszczególnych transz są ściśle dostosowywane do potrzeb emitenta. Co więcej, możliwe jest odnawianie zapadających transz, tzw. "rolowanie", co w praktyce umożliwia wykorzystanie tych papierów jako średnio lub długoterminowego źródła finansowania. Z tej możliwości korzysta większość emitentów.
Rynek papierów komercyjnych powstał oddolnie, w wyniku zapotrzebowania ze strony ryn-ku, dlatego nie ma aktu prawnego, który w sposób całościowy i jednolity regulowałby emisję i obrót papierami komercyjnymi przedsiębiorstw. Emitenci papierów komercyjnych opierają swoje emisje na czterech różnych podstawach prawnych: Kodeksie Cywilnym, prawie we-kslowym, ustawie o obligacjach oraz prawie bankowym.
Istnieją dwa rodzaje papierów komercyjnych: typu dyskontowego i kuponowego. Dyskonto-we papiery komercyjne są sprzedawane poniżej wartości nominalnej. Na koniec okresu inwe-stycji emitent wykupuje je, płacąc kwotę równą wartości nominalnej, która zawiera zwrot ka-pitału i odsetek. W przypadku papierów komercyjnych typu kuponowego, w dniu wykupu inwestor otrzymuje nie tylko wartość nominalną, ale również kupon odsetkowy. Czasem do-datkowe kupony są wypłacane również w trakcie okresu inwestycyjnego. Papiery komercyjne mają postać materialną i zdematerializowaną, są emitowane jako imienne lub na okaziciela. Papiery komercyjne zmaterializowane są deponowane na rachunku depozytowym, a dane do-tyczące ich nabywców są odnotowywane w rejestrze posiadaczy. Z reguły na potrzeby obrotu agent emisji wydaje dokument poświadczający zdeponowanie papieru komercyjnego, posia-dającego postać materialną. Dokument taki jest określany rożnie ¬ jako świadectwo depozyto-we, kwit depozytowy, odpis lub bon komercyjny. Papiery komercyjne mogą być również za-pisane na rachunku papierów wartościowych w banku. Papiery komercyjne zdematerializo-wane są przechowywane przez agenta emisji jako zapis komputerowo-księgowy.
2. Warunki jakie muszą być spełnione dla dokonania emisji KPD
Emitenci papierów komercyjnych powinni być podmiotami o określonej wiarygodności kredytowej oraz powinni zapewnić odpowiednią wielkość emisji. Powinna ona wynosić co najmniej 5-10 mln zł, ale lepiej, żeby była jeszcze wyższa, np. 20 do 50 mln zł. Im większa wartość programu emisji tym niższe koszty pozyskania środków.
3. Strona techniczna procesu przygotowania i realizacji emisji
Po znalezieniu potencjalnego emitenta dochodzi do zawarcia wstępnego porozumienia. Na podstawie kryteriów sformułowanych przez agenta emisji, potencjalny emitent dostarcza in-formacje, w oparciu o które agent sporządza memorandum informacyjne i dokonuje oceny wiarygodności kredytowej emitenta. Zawarte w memorandum informacje umożliwiają rów-nież dokonanie takiej oceny potencjalnym inwestorom. Memorandum informacyjne zawiera:
• warunki programu emisji (emitent, agent emisji, cel emisji, kwota programu emisji, okres zapadalności, forma prawna papieru komercyjnego, ewentualne poręczenia itd.)
• informacje o emitencie (forma prawna i struktura kapitałowa, zakres działalności emitenta, analiza sprzedaży, analiza szans i zagrożeń w działalności emitenta, strategia i polityka in-westycyjna, perspektywy rozwoju itd.)
• dane finansowe (bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych).
Następnie agent emisji opracowuje warunki programu, po czym następuje zawarcie umowy programowej, regulującej wszystkie istotne zagadnienia związane z procesem emisji. Umowa programowa jest zawierana z reguły na okres 2-3 lat, w którym maksymalny poziom zadłuże-nia przedsiębiorstwa z tytułu wyemitowanych papierów nie może przekroczyć określonego limitu. Emitent może uzyskać poręczenie dla swojej emisji ze strony trzeciego podmiotu. Z kolei agent emisji, za dodatkową opłatą, może przyjąć rolę subemitenta emisji, tzn. zobowią-zać się do uplasowania na rynku wyemitowanych przez emitenta transz. Nie oznacza to jed-nak, że agent przyjmuje odpowiedzialność finansową za zobowiązania emitenta. Następnie agent oferuje papiery grupie wyselekcjonowanych przez siebie inwestorów. Oferta ma cha-rakter niepubliczny. Kolejnym etapem jest uplasowanie emisji na rynku. Cały ten proces trwa około dwóch tygodni. Kolejne transze są uruchamiane po powiadomieniu agenta o zamiarze wyemitowania następnej transzy, ustaleniu warunków emisji i uplasowaniu jej na rynku przez bank. Pozyskanie środków w ramach już uruchomionego programu, w postaci kolejnej tran-szy, jest możliwe w ciągu około 2 dni.
Emitent ponosi koszty przygotowania programu emisji oraz koszty proporcjonalne do wyso-kości zaciągniętych zobowiązań. Oprócz dyskonta jest to prowizja banku za przygotowanie programu emisji (płatna jednorazowo za cały okres trwania programu) oraz prowizja banku za plasowanie emisji.
4. Korzyści i wady wynikające z emisji krótkoterminowych papierów dłużnych
Korzyści wynikające z emisji instrumentów dłużnych:
a) atrakcyjny koszt finansowania, będący wypadkową:
• "jakości emitenta",
• sytuacji finansowej,
• branży,
• pozycji rynkowej Emitenta,
• struktury udziałowców, akcjonariuszy,
• okresu zapadalności emitowanych instrumentów.
b) prosta procedura związana z przygotowaniem, funkcjonowaniem i obsługą programu emisji,
c) dodatkowe źródło finansowania, umożliwiające optymalizację kosztów finansowania działalności (arbitraż pomiędzy kosztami bankowych linii kredytowych a kosztami fi-nansowania z "rynku"),
d) efekt marketingowy - wejście nowego emitenta na rynek poprzedzone jest odpowied-nią kampanią promocyjną.
Dodatkowo, sam efekt pojawienia się firmy jako emitenta instrumentów dłużnych świadczy o dobrej kondycji finansowej i korzystnych perspektywach rozwoju Spółki.
Zalety KPD dla inwestorów:
a) zróżnicowanie terminów zapadalności,
b) większy zysk niż w przypadku depozytu bankowego,
c) płynność,
d) możliwość arbitrażu
Wady papierów komercyjnych dla wystawców:
a) potrzeba wystawienia papierów na duże sumy dla utrzymania kosztów emisji na ni-skim poziomie,
b) krótkoterminowość,
c) uzyskanie klasyfikacji.
Wady KPD dla inwestorów:
a) duże nominały, które mogą być nieatrakcyjne dla drobnych inwestorów,
b) ewentualne trudności w sprzedaży przed terminem zapadalności, jeżeli papiery posia-dają niską klasyfikację.
Bibliografia:
1. Włodzimierz Wąsowski Ekonomika i finanse banku komercyjnego w zarysie – Biblioteka Menedżera i Bankowca warszawa 2002
2. Internet: www.deutsche-bank.pl/bk_papiery_dluzne.php
3. Internet: www.gielda.traugutt.net
4. Internet: www.finanse.info.pl
Adam Asnyk "Między nami nic nie było" Analiza i Interpretacja
Adam Asnyk "Między nami nic nie było" Analiza i Interpretacja Adam Asnyk, Między nami nic nie było Miłość jest uczuciem, które wypełnia życie każdego człowieka. Porównywane jest nawet z tlenem, którego brak ogranicza, bądź nawet pozbawia czł...Antygona
Antygona Edyp, przybrany syn króla i królowej Koryntu, odwiedzając wyrocznię delficką usłyszał, że zabije ojca i ożeni się z własną matką. Nie znając swej przeszłości sądził, że władcy Koryntu są jego prawdziwymiprzeznaczeniu, opuszcza...Interpretacja "Grobu Agamemnona". Gorzka refleksja o Polsce i Polakach w "Grobie Agamemnona" i "Kordianie" J. Słowackiego (notatki z lekcji).
Interpretacja "Grobu Agamemnona". Gorzka refleksja o Polsce i Polakach w "Grobie Agamemnona" i "Kordianie" J. Słowackiego (notatki z lekcji). Interpretacja "Grobu Agamemnona" Słowacki wyobraża sobie, iż wychodzi z grobowca i pędzi na koniu. Odwołuje się do antycznych Termopili (gdzie pod wod...GATT- Układ Ogólny w Sprawie Taryf Celnych i Handlu
GATT- Układ Ogólny w Sprawie Taryf Celnych i Handlu GATT- Układ Ogólny w Sprawie Taryf Celnych i Handlu (General Agreement on Tariffs and Trade) WTO Światowy system liberalizacji handlu oparty na współpracy wielostronnej, powstał na konferencji Hawanie w 1947 roku, kiedy to 21 państw ustalił...,,Sąd Ostateczny" Hansa Memlinga
,,Sąd Ostateczny" Hansa Memlinga Interpretacja dzieła Hansa Memlinga pt. ,,Sąd Ostateczny Fragment obrazu Hansa Memlinga pt. ,,Sąd Ostateczny, który wywarł na mnie największe wrażenie, to jedna z trzech części dzieła – Wizja Piekła. Po lewej stroni...Religia starożytnego Rzymu
Religia starożytnego Rzymu Pierwotna religia rzymska była w przeciwieństwie do religii greckiej mistyczna i abstrakcyjna. Podobnie jak i w greckiej, zachowały się w niej pewne przeżytki totemizmu czyli istotą jest wiara w istnienie związku między danym rodem czy plemieniem. Świad...Zamówienia sektorowe
Zamówienia sektorowe Pojęcie zamówienia sektorowego zostało zdefiniowane jako zamówienie realizowane w celu wykonania jednego z typów działalności opisanej w art. 122 ust. 1 Pzp (działalność sektorowa). Wprowadzony został próg, powyżej którego udzielane zamówienie sektorowe mus...Wpływ używek na układ nerwowy
Wpływ używek na układ nerwowy ALKOHOL Chyba najbardziej wrażliwy z układów, zwłaszcza na działanie substancji takich jak alkohol etylowy oraz produkty jego przemiany materii. To właśnie w nim widać najlepiej oraz najszybciej efekty neurotoksycznego oddziaływania tej subst...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
