O bohaterach romantyzmu.
O bohaterach romantyzmu.
Romantyzm w Polsce zaowocował wieloma pięknymi utworami. Sytuacja w Polsce w tych czasach (represje po powstaniu i liczne emigracje) jeszcze bardziej przyczyniła się do powstawania dzieł , które oprócz tematyki romantyzmu miały także akcent patriotyczny. Tak więc wielu wybitnych , polskich poetów przelewało na papier swoje obserwacje naszego kraju lub opisywało tęsknotę za nim przebywając emigracji. Oczywiście jak na każdego poetę przystało ich utwory posiadały wewnętrzną mądrość lub morał. I tak powstały liczne dzieła literackie , które po dziś dzień są podziwiane nie tylko przez zawodowych krytyków. Każdy utwór posiada swojego bohatera. Łatwo zauważalny jest fakt , że w dziełach poetów przebywających na emigracji u bohatera tego przeważa patriotyzm i poświęcenie dla ojczyzny , a w dziełach poetów żyjących u kraju jest on typowym romantykiem , który nie widzi nic poza miłością. Nasuwa się tu pytanie : czy bohater polskiego romantyzmu jest szaleńcem , który mając jakiś cel dąży do niego nie zważając na środki i okoliczności czy jest może zwykłym buntownikiem , który przeżywając nieszczęście obwinia za to cały świat? Aby odpowiedzieć na to pytanie obiektywnie należy , zgodnie z zasadą prozy naturalistycznej , szczegółowo przyjrzeć się ich poczynaniom i wszystkie szczegóły zebrać w jedną całość na podstawie której wyciągnąć wniosek. Tak więc do jednoznacznego scharakteryzowania bohatera pozytywizmu , moim zdaniem , należy przyjrzeć się Gustawowi z IV cz. "Dziadów" , Konradzie Wallenrodzie , Jackowi Soplicy , Konrada z III cz. "Dziadów" i Kordiana.
Myślę , że nasz opis powinniśmy zacząć od Konrada Wallenroda. Konrad jest Litwinem , który w młodości został porwany przez zakon krzyżacki. Żył i wychował się na dworze samego mistrza krzyżackiego i zadomowił się tak mocno , że przywódca Zakonu Krzyżackiego nazwał go swoim synem. Jednak nie zapomniał on kim naprawdę jest dzięki jego opiekunowi Halbanowi . który wpajał mu patriotyczne poglądy już od małego. Dzięki niemu Wallenrod nie zatracił wartości patriotycznych i nie zapomniał o swoje ojczyźnie. Żył wśród Niemców ucząc się razem z nimi sztuki walki rycerskiej i ich obrzędów. Zjednał się z nimi tak mocno , że wybrali go swoim przywódcą. Kiedy Konrad dorósł zdał sobie sprawę z tragizmu jego sytuacji. Zrozumiał , że jest Litwinem i winien jest swojej ojczyźnie pomoc. Jednocześnie wiedział , że poświęcając się ojczyźnie gasi płomień jego własnego domowego ogniska. Wiedział , że pozostawiając żonę Aldonę i idąc w bój , zostawia ją na zawsze. Rycerz musiał wybrać między miłością do żony a miłością do ojczyzny. Wygrała miłość do ojczyzny , którą prze tyle lat wzniecał w nim wędrowny wajdelota. Mamy tu do czynienia a tragizmem bohatera romantycznego , ponieważ staje on przed wyborem w którym każde wyjście oznacza klęskę. Wybierając życie z rodziną zawiódłby swój własny honor rycerski , a wybierając walkę poświęcił ją.
Konrad postępuje wedle zasady "cel uświęca środki". Wybrał walkę z wrogiem , ale tym samym złamał wszystkie dotychczas wyznawane zasady : honor rycerski , godność , uczciwość. Walkę z krzyżakami podjął z rozwagą i rozsądkiem. Nie starał się pokazać swojego męstwa walcząc na wielkim polu z tysiącami rycerzy. Dlatego moim zdaniem Konrada Wallenroda zaliczamy raczej do buntowników niż szaleńców.
Kolejnym przykładem bohatera romantyzmu jest Gustaw z IV części "Dziadów". Jest to postać wykreowana przez wielkiego polskiego poety doby romantyzmu Adama Mickiewicza. Czytelnik postrzega go jako ducha-upiora , który nawiedza grupę ludzi obchodzących obrzęd dziadów. W młodości był typowym romantykiem. Nie wdział w życiu nic po za swoją miłością , tylko ona była dla niego ważna. Jednak miłość jego ukochanej nie dorównywała uczuciu młodzieńca i jego wybranka wyszła za innego. W tym momencie życie Gustawa legło w gruzach. Nie potrafił odnaleźć się w realnym świecie więc uciekał do świata fantazji. Jednak i to nie pozwoliło mu pozbierać myśli więc popełnił samobójstwo , które nie jest jednak rozwiązaniem jego problemów. Z woli Boga skazany jest na powtórne przeżywanie jego cierpień i momentu samobójstwa. Gustaw buntuje się przeciwko księdzu - jego nauczycielu. Twierdzi , że to on go zabił pozwalając mu czytać utwory Goethego i Rousseau , które były motywacją do samobójstwa. Twierdzi , że umarłemu większą radość przynosi szczera łza niż najdostojniejszy pogrzeb. Jego występ dzielimy na trzy części. "Godzina przestrogi" , w której Gustaw przedstawia swoją sytuację i ostrzega wszystkich przed podobnym losem: "Zbrodnia taka może popełniać się co dzień , stało się - osądzono - tylko dla nauki , scenę boleści powtórzył zbrodzień". "Godzina miłości" to punkt kulminacyjny jego przedstawienia , w którym duch opisuje okoliczności jego śmierci. Twierdzi , że zbiły go "książki zbójeckie" , które przedstawiły mu nowy typ miłości , który mu doskonale odpowiadał. To z nich zaczerpnął treści i myśli , które doprowadziły do samobójstwa.
"Godzina rozpaczy" to czas , w którym Gustaw wariuje. Przeklina swoje szczęśliwe chwile oraz kochana po to by zaraz ją uniewinnić. Obraca się przeciwko światu , buntuje się. Jest w skrajnej rozpaczy. Nie panuje nad sobą i w końcu popełnia samobójstwo. To stawia go w szeregu romantycznych kochanków takich jak Werter czy Giaur.
Następnym bohaterem romantyzmu polskich poetów jest Jacek Soplica. Jest to postać wykreowana również przez Adama Mickiewicza. W latach młodości Jacek wolny czas spędzał na zabawach i hulankach. Kochał się w Ewie 0 córce bogatego szlachcica Stolnika Horeszki. Niestety jako że nie był zbyt zamożny Stolnik podał mu "czarną nalewkę' to oznaczało , że nie aprobuje jego związku z swoją córką. Dotknęło to go bardzo. Jego zranione serce pragnęło zemsty dlatego podczas najazdu moskali na zamek Horeszki wykorzystał sytuację i zabił go. Za ten czyn Jacek został znieważony , oskarżony o zdradę , dlatego postanowił zniknąć z życia Soplicowa. Pojawił się po latach jako ksiądz Robak - symbol nędzności z plugawości i zdrady. Jest to zupełnie inny człowiek. Z młodego zawadiaki stał się spokojnym , cichym patriotą , któremu zależy tylko na wznieceniu powstania. Nie ujawniając swojej tożsamości znowu wkracza w życie Soplicowa , jednak tym razem jego celem jest zachęcenie szlachty do udziału w powstaniu. Pragnie pokuty za swoje czyny , chce aby odpuszczono mu swoje grzechy. Jest waleczny , a swoją wielkość udowadnia zasłaniając swoim ciałem Hrabiego Horeszkę. Umarł sprostawszy swoim obowiązkom. Został pośmiertnie ułaskawiony ponieważ jego winy zostały mu odpuszczone. Jacek Soplica nie jest szaleńcem. Ma w sobie coś z buntownika , ale to co robił , robił spokojnie i skrycie , a buntownik to osoba , która swoje racje głosi wszech i wobec.
Kolejnym obiektem przemyśleń jest Kordian z utworu pod tym samym tytułem autorstwa Juliusza Słowackiego. Poznajemy go jako 15 letniego chłopca , zastanawiającego się nad sensem życia. Popada w różne nastroje ("sto we mnie żądz , sto uczuć , sto uwiędłych liści"). Sytuacja to doprowadza go do nieudanego samobójstwa. Postanawia wyruszyć świat , aby lepiej go poznać i zrozumieć zasady według których toczy się machina życia. Podczas swojej wycieczki doznaje straszliwego uświadomienia. Zrozumiał , że światem rządzi pieniądz i że dla większości ludzi ludzki wartości nie ją najważniejsze. Dla młodego romantyka przeświadczonego w swoich szlachetnych poglądach był to szok. Kordian dorósł , zrozumiał życie. Na szczycie góry Mont Everest - najwyższym punkcie na ziemi wypowiada życzenia. Chce prowadzić ludzi , być ich przywódcą , ale nie chce ich do niczego zmuszać . chce aby samo do niego przyszli , twierdzi , że jest kimś wyjątkowym: " Jam jest posąg człowieka , na posągu świata". W trzecim akcie poznajemy Kordiana jako spiskowca próbującego zabić cara. Czyn ten jednak udaremniła jego własna słabość , strach i imaginacja. Załamuje się . pragnie złożyć swoje życie w ofierze kraju dlatego nie przeżywa zbytnie kary śmierci. Nie wiemy jakie są dalsze losy Kordiana. Słowacki nie zdążył napisać swojej trylogii , wiemy jednak na pewno , że Kordian był trochę szalony a i żyłkę buntownika też w sobie miał.
Ostatnim i zarazem najbardziej złożoną postacią polskiego romantyzmu jest Konrad z III cz. "Dziadów". Jest to osoba o wyjątkowej wrażliwości i bogatym życiu wewnętrznym. Wierzy w istnienie świata metafizycznego i chce go poznać. Jego oblicza ujawniane są podczas Wielkiej Improwizacji podczas której Konrad bardzo odważnie rozmawia z bogiem. Zarzuca mu obłudę i obojętność na losy ludzi. Żąda on Boga części jego władzy. Chce władzy tyrańskiej : " .....jeżeli się przeciwią niechaj zginą". Jest typowym przykładem bohatera bajronicznego : zbuntowany , niezależny , ma poczucie wyższości. W imię miłości do narodu jest gotów sprzeciwić się nawet samemu stwórcy. Nie boji się go , jest wobec niego oschły : "odezwij się - bo stnelę przeciw Twojej naturze , krzyknę , żeś Ty nie ojcem świata , ale..." . W tym momencie chciał powiedzieć "carem" ale zemdlał. Konrad swoim postępowaniem przypomina mitycznego Prometeusza , który w podobny sposób poświęcił swoje życie dla ojczyzny. Jest typowym szaleńcem , choćby dlatego , że sprzeciwia się Bogu.
Myślę , wszyscy bohaterowie romantyzmu są inni i nie można ich jednoznacznie sklasyfikować. Jeden jest spokojnym patriotom , walczącym o wolność , drugi zaś jest szalonym niszczycielem , który chce osiągnąć cel za wszelką cenę. Uważam , że bohaterowie polskiego romantyzmu to postanie wielkie i godne naśladowanie ale nie dające się jednakowo określić szaleńcami ani buntownikami , bo w każdym z nich jest coś z tego i coś z tego.
Romantyzm w Polsce zaowocował wieloma pięknymi utworami. Sytuacja w Polsce w tych czasach (represje po powstaniu i liczne emigracje) jeszcze bardziej przyczyniła się do powstawania dzieł , które oprócz tematyki romantyzmu miały także akcent patriotyczny. Tak więc wielu wybitnych , polskich poetów przelewało na papier swoje obserwacje naszego kraju lub opisywało tęsknotę za nim przebywając emigracji. Oczywiście jak na każdego poetę przystało ich utwory posiadały wewnętrzną mądrość lub morał. I tak powstały liczne dzieła literackie , które po dziś dzień są podziwiane nie tylko przez zawodowych krytyków. Każdy utwór posiada swojego bohatera. Łatwo zauważalny jest fakt , że w dziełach poetów przebywających na emigracji u bohatera tego przeważa patriotyzm i poświęcenie dla ojczyzny , a w dziełach poetów żyjących u kraju jest on typowym romantykiem , który nie widzi nic poza miłością. Nasuwa się tu pytanie : czy bohater polskiego romantyzmu jest szaleńcem , który mając jakiś cel dąży do niego nie zważając na środki i okoliczności czy jest może zwykłym buntownikiem , który przeżywając nieszczęście obwinia za to cały świat? Aby odpowiedzieć na to pytanie obiektywnie należy , zgodnie z zasadą prozy naturalistycznej , szczegółowo przyjrzeć się ich poczynaniom i wszystkie szczegóły zebrać w jedną całość na podstawie której wyciągnąć wniosek. Tak więc do jednoznacznego scharakteryzowania bohatera pozytywizmu , moim zdaniem , należy przyjrzeć się Gustawowi z IV cz. "Dziadów" , Konradzie Wallenrodzie , Jackowi Soplicy , Konrada z III cz. "Dziadów" i Kordiana.
Myślę , że nasz opis powinniśmy zacząć od Konrada Wallenroda. Konrad jest Litwinem , który w młodości został porwany przez zakon krzyżacki. Żył i wychował się na dworze samego mistrza krzyżackiego i zadomowił się tak mocno , że przywódca Zakonu Krzyżackiego nazwał go swoim synem. Jednak nie zapomniał on kim naprawdę jest dzięki jego opiekunowi Halbanowi . który wpajał mu patriotyczne poglądy już od małego. Dzięki niemu Wallenrod nie zatracił wartości patriotycznych i nie zapomniał o swoje ojczyźnie. Żył wśród Niemców ucząc się razem z nimi sztuki walki rycerskiej i ich obrzędów. Zjednał się z nimi tak mocno , że wybrali go swoim przywódcą. Kiedy Konrad dorósł zdał sobie sprawę z tragizmu jego sytuacji. Zrozumiał , że jest Litwinem i winien jest swojej ojczyźnie pomoc. Jednocześnie wiedział , że poświęcając się ojczyźnie gasi płomień jego własnego domowego ogniska. Wiedział , że pozostawiając żonę Aldonę i idąc w bój , zostawia ją na zawsze. Rycerz musiał wybrać między miłością do żony a miłością do ojczyzny. Wygrała miłość do ojczyzny , którą prze tyle lat wzniecał w nim wędrowny wajdelota. Mamy tu do czynienia a tragizmem bohatera romantycznego , ponieważ staje on przed wyborem w którym każde wyjście oznacza klęskę. Wybierając życie z rodziną zawiódłby swój własny honor rycerski , a wybierając walkę poświęcił ją.
Konrad postępuje wedle zasady "cel uświęca środki". Wybrał walkę z wrogiem , ale tym samym złamał wszystkie dotychczas wyznawane zasady : honor rycerski , godność , uczciwość. Walkę z krzyżakami podjął z rozwagą i rozsądkiem. Nie starał się pokazać swojego męstwa walcząc na wielkim polu z tysiącami rycerzy. Dlatego moim zdaniem Konrada Wallenroda zaliczamy raczej do buntowników niż szaleńców.
Kolejnym przykładem bohatera romantyzmu jest Gustaw z IV części "Dziadów". Jest to postać wykreowana przez wielkiego polskiego poety doby romantyzmu Adama Mickiewicza. Czytelnik postrzega go jako ducha-upiora , który nawiedza grupę ludzi obchodzących obrzęd dziadów. W młodości był typowym romantykiem. Nie wdział w życiu nic po za swoją miłością , tylko ona była dla niego ważna. Jednak miłość jego ukochanej nie dorównywała uczuciu młodzieńca i jego wybranka wyszła za innego. W tym momencie życie Gustawa legło w gruzach. Nie potrafił odnaleźć się w realnym świecie więc uciekał do świata fantazji. Jednak i to nie pozwoliło mu pozbierać myśli więc popełnił samobójstwo , które nie jest jednak rozwiązaniem jego problemów. Z woli Boga skazany jest na powtórne przeżywanie jego cierpień i momentu samobójstwa. Gustaw buntuje się przeciwko księdzu - jego nauczycielu. Twierdzi , że to on go zabił pozwalając mu czytać utwory Goethego i Rousseau , które były motywacją do samobójstwa. Twierdzi , że umarłemu większą radość przynosi szczera łza niż najdostojniejszy pogrzeb. Jego występ dzielimy na trzy części. "Godzina przestrogi" , w której Gustaw przedstawia swoją sytuację i ostrzega wszystkich przed podobnym losem: "Zbrodnia taka może popełniać się co dzień , stało się - osądzono - tylko dla nauki , scenę boleści powtórzył zbrodzień". "Godzina miłości" to punkt kulminacyjny jego przedstawienia , w którym duch opisuje okoliczności jego śmierci. Twierdzi , że zbiły go "książki zbójeckie" , które przedstawiły mu nowy typ miłości , który mu doskonale odpowiadał. To z nich zaczerpnął treści i myśli , które doprowadziły do samobójstwa.
"Godzina rozpaczy" to czas , w którym Gustaw wariuje. Przeklina swoje szczęśliwe chwile oraz kochana po to by zaraz ją uniewinnić. Obraca się przeciwko światu , buntuje się. Jest w skrajnej rozpaczy. Nie panuje nad sobą i w końcu popełnia samobójstwo. To stawia go w szeregu romantycznych kochanków takich jak Werter czy Giaur.
Następnym bohaterem romantyzmu polskich poetów jest Jacek Soplica. Jest to postać wykreowana również przez Adama Mickiewicza. W latach młodości Jacek wolny czas spędzał na zabawach i hulankach. Kochał się w Ewie 0 córce bogatego szlachcica Stolnika Horeszki. Niestety jako że nie był zbyt zamożny Stolnik podał mu "czarną nalewkę' to oznaczało , że nie aprobuje jego związku z swoją córką. Dotknęło to go bardzo. Jego zranione serce pragnęło zemsty dlatego podczas najazdu moskali na zamek Horeszki wykorzystał sytuację i zabił go. Za ten czyn Jacek został znieważony , oskarżony o zdradę , dlatego postanowił zniknąć z życia Soplicowa. Pojawił się po latach jako ksiądz Robak - symbol nędzności z plugawości i zdrady. Jest to zupełnie inny człowiek. Z młodego zawadiaki stał się spokojnym , cichym patriotą , któremu zależy tylko na wznieceniu powstania. Nie ujawniając swojej tożsamości znowu wkracza w życie Soplicowa , jednak tym razem jego celem jest zachęcenie szlachty do udziału w powstaniu. Pragnie pokuty za swoje czyny , chce aby odpuszczono mu swoje grzechy. Jest waleczny , a swoją wielkość udowadnia zasłaniając swoim ciałem Hrabiego Horeszkę. Umarł sprostawszy swoim obowiązkom. Został pośmiertnie ułaskawiony ponieważ jego winy zostały mu odpuszczone. Jacek Soplica nie jest szaleńcem. Ma w sobie coś z buntownika , ale to co robił , robił spokojnie i skrycie , a buntownik to osoba , która swoje racje głosi wszech i wobec.
Kolejnym obiektem przemyśleń jest Kordian z utworu pod tym samym tytułem autorstwa Juliusza Słowackiego. Poznajemy go jako 15 letniego chłopca , zastanawiającego się nad sensem życia. Popada w różne nastroje ("sto we mnie żądz , sto uczuć , sto uwiędłych liści"). Sytuacja to doprowadza go do nieudanego samobójstwa. Postanawia wyruszyć świat , aby lepiej go poznać i zrozumieć zasady według których toczy się machina życia. Podczas swojej wycieczki doznaje straszliwego uświadomienia. Zrozumiał , że światem rządzi pieniądz i że dla większości ludzi ludzki wartości nie ją najważniejsze. Dla młodego romantyka przeświadczonego w swoich szlachetnych poglądach był to szok. Kordian dorósł , zrozumiał życie. Na szczycie góry Mont Everest - najwyższym punkcie na ziemi wypowiada życzenia. Chce prowadzić ludzi , być ich przywódcą , ale nie chce ich do niczego zmuszać . chce aby samo do niego przyszli , twierdzi , że jest kimś wyjątkowym: " Jam jest posąg człowieka , na posągu świata". W trzecim akcie poznajemy Kordiana jako spiskowca próbującego zabić cara. Czyn ten jednak udaremniła jego własna słabość , strach i imaginacja. Załamuje się . pragnie złożyć swoje życie w ofierze kraju dlatego nie przeżywa zbytnie kary śmierci. Nie wiemy jakie są dalsze losy Kordiana. Słowacki nie zdążył napisać swojej trylogii , wiemy jednak na pewno , że Kordian był trochę szalony a i żyłkę buntownika też w sobie miał.
Ostatnim i zarazem najbardziej złożoną postacią polskiego romantyzmu jest Konrad z III cz. "Dziadów". Jest to osoba o wyjątkowej wrażliwości i bogatym życiu wewnętrznym. Wierzy w istnienie świata metafizycznego i chce go poznać. Jego oblicza ujawniane są podczas Wielkiej Improwizacji podczas której Konrad bardzo odważnie rozmawia z bogiem. Zarzuca mu obłudę i obojętność na losy ludzi. Żąda on Boga części jego władzy. Chce władzy tyrańskiej : " .....jeżeli się przeciwią niechaj zginą". Jest typowym przykładem bohatera bajronicznego : zbuntowany , niezależny , ma poczucie wyższości. W imię miłości do narodu jest gotów sprzeciwić się nawet samemu stwórcy. Nie boji się go , jest wobec niego oschły : "odezwij się - bo stnelę przeciw Twojej naturze , krzyknę , żeś Ty nie ojcem świata , ale..." . W tym momencie chciał powiedzieć "carem" ale zemdlał. Konrad swoim postępowaniem przypomina mitycznego Prometeusza , który w podobny sposób poświęcił swoje życie dla ojczyzny. Jest typowym szaleńcem , choćby dlatego , że sprzeciwia się Bogu.
Myślę , wszyscy bohaterowie romantyzmu są inni i nie można ich jednoznacznie sklasyfikować. Jeden jest spokojnym patriotom , walczącym o wolność , drugi zaś jest szalonym niszczycielem , który chce osiągnąć cel za wszelką cenę. Uważam , że bohaterowie polskiego romantyzmu to postanie wielkie i godne naśladowanie ale nie dające się jednakowo określić szaleńcami ani buntownikami , bo w każdym z nich jest coś z tego i coś z tego.
The worst holiday in my life.
The worst holiday in my life. Just after I finished elementary school three years ago, my Mum and I decided to go somewhere a long distance from noise and clamour of the big city. We did not want to stay in hotel but we did not want to camp too. That is why we asked my Mum’s best friend and her daughter if they had any id...Analiza
Analiza 1.Pojęcia i zadania analizy ekonomicznej Decyzje podejmowane na szczeblu przedsiębiorstwa powinny być oparte na pełnej informacji o zachodzących procesach gospodarczych. Przygotowanie informacji przebiega w dwóch etapach: - etap I polega na ewidencjonowaniu działalności gospodarcze...Prawa i obowiązki obywatela w konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
Prawa i obowiązki obywatela w konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Prawa i obowiązki obywatela w konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Jednym z głównych zadań państwa jest zapewnienie wolności i praw człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwa obywateli, wyraźnie sformułowa...Sukcesy II Rzeczpospolitej
Sukcesy II Rzeczpospolitej Był to czas bardzo trudny, ponieważ przez ponad wiek trzy części państwa polskiego rozwijały się całkowicie odmiennie i w ramach zupełnie różnych organizmów gospodarczych, administracyjnych i politycznych, więc ogromnym sukcesem nazwać moż...Charakterystyka porównawcza - wizerunki władców ( Edyp i Makbet)
Charakterystyka porównawcza - wizerunki władców ( Edyp i Makbet) Edyp to postać z tragedii antycznej, więc z założenia musi mieć dobry charakter w przeciwnym razie nie bdziłby współczucia u widzów. Edyp starał się być jak najlepszym królem. Gdy bogowie zsyłają z...Recenzja książki "Przygody Tomka Sawyera"
Recenzja książki "Przygody Tomka Sawyera" Przygody Tomka Sawyera to książka spod pióra Marka Twaina. Akcja książki rozgrywa się w Saint Petersburgu. Głównymi bohaterami są: Tomek Saywer i Huck Finn. W rolach drugo planowych są takie postacie jak: ciotka Tomka Polly, Si...List do Santiago - "Stary człowiek i morze"
List do Santiago - "Stary człowiek i morze" Drogi Santiago ! Niedawno przeczytałam opowiadanie Ernesta Hemingwaya pt. Stary człowiek i morze , którego jesteś głównym bohaterem. Bardzo mnie zaciekawiło, ponieważ przedstawia zmagania człowieka z przeciwnościami losu. Po...Demokratyczne ustroje państwowe, różnorodność koncepcji i rozwiązań
Demokratyczne ustroje państwowe, różnorodność koncepcji i rozwiązań Każde państwo posiada swoje indywidualne cechy, państwa demokratyczne mogą przybierać charakter państw systemie: 1) Parlamentarno – gabinetowym 2) Prezydenckim 3) Półprezydenc...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
