Panie Byron, masochizm nigdy nie był zdrowy...
Panie Byron, masochizm nigdy nie był zdrowy...
On ? awanturnik i demoralizator, bywalec niestosownych do swojej pozycji społecznej kuluarów. Z pozoru zblazowany i zniechęcony do świata ? rozproszony wzrok oraz zainteresowanie często nieprzyziemnymi sprawami robią swoje. One ? wieczny tłum szczebioczących wielbicielek, które zrobiłyby wszystko, żeby poświęcił im odrobinę uwagi, albo też same chcą obdarzyć go zainteresowaniem, aby zdobyć pieniądze. Oto właśnie lord George Byron i jego kobieca obstawa. Jest jeszcze ta, bez której istnienia nie byłoby tego artykułu ? przyrodnia siostra Byron?a, Augusta.
Pisząc ?Skoro kochający nie umie być śmiałym, rzadko jego miłość zostanie bezowocną?, Byron prawdopodobnie szydził sam z siebie. Nie potrafił bowiem wyznać swej wybrance co tak naprawdę czuje. Tu jego postawa koliduje z ogólnie przyjętym nurtem buntu wśród romantyków, którego stawia się jako jednego z najwierniejszych kopii epokowego prądu.
?Kto chce rozkoszować się radością, musi ją dzielić. Szczęście narodziło się bowiem jako jedno z bliźniąt?. Przyglądając się bliżej postawie pisarza, nawet niezbyt spostrzegawcze oko może zauważyć kolidujące ze sobą fakty i odczucia Byron?a ? nie robi nic, aby być w przyszłości z Augustą, nie stara się do niej zbliżyć (zakładamy bowiem, iż nie porzuca myśli o obiekcie swego kultu), wręcz przeciwnie ? popełnia nawet błąd tak wielki jak małżeństwo. Zaspokojenia potrzeby bycia szuka w licznych podróżach, w ramionach kolejnych kobiet. Czy w takim razie lord G. Byron jest pewnego rodzaju masochistą dążącym do aktu autodestrukcji?
Jak pisał kiedyś Erich Fromm ? ?Namiętność jest zawsze cierpieniem, nawet zaspokojona?. Byron w swoich odczuciach skazany jest na wieczne niepowodzenie, może właśnie ta rezygnacja ma unieszczęśliwić. Zastanawiające jest tylko to, czy ból pisarza nie jest wyuczony, czy ma nie służyć wykreowaniu osoby, która spoiła się z postaciami swoich poematów. Rażąco podobne jest stanowisko Byron?a i bohatera tytułowego ?Giaur?. Mężczyzna cierpi niewyobrażalne męki bez swojej ukochanej przy boku, ale nie kończy swojej egzystencji, tylko brnie dalej w panicznym bólu odrealnienia. Czy w ten sposób nie próbuje się ukarać, bezpodstawnie obwiniając się o swoje położenie?
Byron zawarł w ?Giaurze? jednak jeden szczegół, który odstaje od byronowskiej normy ? Giaur walczy o swoją miłość, o prawo do szczęścia, a swego rodzaju ?żywym trupem? staje się dopiero po wielkim szamotaniu się z losem. Losy tej postaci mogą być odwzorowaniem przekonań autora o powinności postępowania w drodze do osiągania zamierzonych celów. Sam twórca zdaje się chować w cieniu wykreowanych przezeń bohaterów ? można wyciągnąć wniosek, iż w jego przekonaniu rozpacz jest trudniejsza ale i płytsza od walki.
Jedynym nieuleczalnym cierpieniem jest to, które sobie samemu stwarza egoizm ? Byron uwięził się na własne życzenie w złotej klatce pełnej burzliwych epizodów, które jako prawdziwemu przedstawicielowi romantyzmu powinny dać moralne zaspokojenie potrzeb emocjonalnych. Temu pisarzowi nie przyniosło to jednak psychicznej ulgi, więc może jest coś, co odróżnia jego dogorywającą postać w tłumie bezosobowych buntowników?
On ? awanturnik i demoralizator, bywalec niestosownych do swojej pozycji społecznej kuluarów. Z pozoru zblazowany i zniechęcony do świata ? rozproszony wzrok oraz zainteresowanie często nieprzyziemnymi sprawami robią swoje. One ? wieczny tłum szczebioczących wielbicielek, które zrobiłyby wszystko, żeby poświęcił im odrobinę uwagi, albo też same chcą obdarzyć go zainteresowaniem, aby zdobyć pieniądze. Oto właśnie lord George Byron i jego kobieca obstawa. Jest jeszcze ta, bez której istnienia nie byłoby tego artykułu ? przyrodnia siostra Byron?a, Augusta.
Pisząc ?Skoro kochający nie umie być śmiałym, rzadko jego miłość zostanie bezowocną?, Byron prawdopodobnie szydził sam z siebie. Nie potrafił bowiem wyznać swej wybrance co tak naprawdę czuje. Tu jego postawa koliduje z ogólnie przyjętym nurtem buntu wśród romantyków, którego stawia się jako jednego z najwierniejszych kopii epokowego prądu.
?Kto chce rozkoszować się radością, musi ją dzielić. Szczęście narodziło się bowiem jako jedno z bliźniąt?. Przyglądając się bliżej postawie pisarza, nawet niezbyt spostrzegawcze oko może zauważyć kolidujące ze sobą fakty i odczucia Byron?a ? nie robi nic, aby być w przyszłości z Augustą, nie stara się do niej zbliżyć (zakładamy bowiem, iż nie porzuca myśli o obiekcie swego kultu), wręcz przeciwnie ? popełnia nawet błąd tak wielki jak małżeństwo. Zaspokojenia potrzeby bycia szuka w licznych podróżach, w ramionach kolejnych kobiet. Czy w takim razie lord G. Byron jest pewnego rodzaju masochistą dążącym do aktu autodestrukcji?
Jak pisał kiedyś Erich Fromm ? ?Namiętność jest zawsze cierpieniem, nawet zaspokojona?. Byron w swoich odczuciach skazany jest na wieczne niepowodzenie, może właśnie ta rezygnacja ma unieszczęśliwić. Zastanawiające jest tylko to, czy ból pisarza nie jest wyuczony, czy ma nie służyć wykreowaniu osoby, która spoiła się z postaciami swoich poematów. Rażąco podobne jest stanowisko Byron?a i bohatera tytułowego ?Giaur?. Mężczyzna cierpi niewyobrażalne męki bez swojej ukochanej przy boku, ale nie kończy swojej egzystencji, tylko brnie dalej w panicznym bólu odrealnienia. Czy w ten sposób nie próbuje się ukarać, bezpodstawnie obwiniając się o swoje położenie?
Byron zawarł w ?Giaurze? jednak jeden szczegół, który odstaje od byronowskiej normy ? Giaur walczy o swoją miłość, o prawo do szczęścia, a swego rodzaju ?żywym trupem? staje się dopiero po wielkim szamotaniu się z losem. Losy tej postaci mogą być odwzorowaniem przekonań autora o powinności postępowania w drodze do osiągania zamierzonych celów. Sam twórca zdaje się chować w cieniu wykreowanych przezeń bohaterów ? można wyciągnąć wniosek, iż w jego przekonaniu rozpacz jest trudniejsza ale i płytsza od walki.
Jedynym nieuleczalnym cierpieniem jest to, które sobie samemu stwarza egoizm ? Byron uwięził się na własne życzenie w złotej klatce pełnej burzliwych epizodów, które jako prawdziwemu przedstawicielowi romantyzmu powinny dać moralne zaspokojenie potrzeb emocjonalnych. Temu pisarzowi nie przyniosło to jednak psychicznej ulgi, więc może jest coś, co odróżnia jego dogorywającą postać w tłumie bezosobowych buntowników?
Koncepcja duszy u Platona i Arystotelesa
Koncepcja duszy u Platona i Arystotelesa Podobnie jak w rozważaniach dotyczących metafizyki, czyli nauki o bycie, tak tez w antropologii, czyli nauce o człowieku, zakładał Platon dualizm. W przypadku był to dualizm rzeczy i idei, a w przypadku człowieka dualizm ciała i duszy. O duszy ...Cechy i wygląd Bolesława Chrobrego
Cechy i wygląd Bolesława Chrobrego I.Cechy Bolesława Chrobrego: 1. pracowity 2. uczynny 3. bystry 4. mądry 5. bohaterski 6. szlachetny 7. odważny 8. sprytny 9. inteligentny 10. wspaniały 12. posłuszeństwo duchowe 13. poszanowanie dla Boga 14. p...Giaur i Konrad Wallenrod – nieszczęśliwi kochankowie.
Giaur i Konrad Wallenrod – nieszczęśliwi kochankowie. Romantyzm to epoka, w której rolę główną odgrywa miłość, zarówno do drugiej osoby jak i do ojczyzny. Niekiedy bohaterowie byli zmuszeni wybierać między miłością do drugiego człowieka jak i miło&#...Bezpieczeństwo w Unii Europejskiej i Polsce.
Bezpieczeństwo w Unii Europejskiej i Polsce. Bezpieczeństwo w Unii Europejskiej i Polsce. Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony Polityka obronna Unii Europejskiej od lat zajmuje czołowe miejsce w zagadnieniach dotyczących integracji europejskiej. Na przestrzeni ostatnich lat polityka ta pr...Choroby układu krążenia – choroby cywilizacyjne
Choroby układu krążenia – choroby cywilizacyjne Na powierzchni ścian tętnic powstają blaszki miażdżycowe zbudowane z cholesterolu i odkładającego się w nim wapnia. Zmiana powierzchni naczynia powoduje uaktywnienie osoczowych czynników krzepnięcia, powstawanie ...Przeszkoda święceń.
Przeszkoda święceń. Przeszkoda święceń jest dotknięty każdy duchowny.Duchownym staje się przez przyjęcie diakonatu.Każde kolejne święcenie stanowi osobne źródło przeszkody małżeńskiej:nieważnie usiłują zawrzeć mał&...Motyw śmierci samobójczej w Quo Vadis.
Motyw śmierci samobójczej w Quo Vadis. Aby popełnić samobójstwo trzeba być albo śmiertelnie odważnym, albo niezwykle tchórzliwym. W Quo Vadis pojawia się motyw samobójstwa zarówno z odwagi, jak i tchórzostwa. Pośród wszechobecnej w powieści Sienkiewicza śmierci męc...Ubezpieczenia
Ubezpieczenia Istota i rodzaje ubezpieczen. Ludziom i posiadanym przez nich dobrom zagrazaja rozne wydazenia losowe, ktore moga spowodowac smierc, uszczerbek na zdrowiu lub ubytek albo strate majatku. Wywoluje to uzasadniona sklonnosc do tworzenia wspolnych zasobow przeznaczonych na wyrownanie powstalych szkod materialnych lub na l...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
