"Przedwiośnie" - film
"Przedwiośnie" - film
Film nie stanowi wiernej adaptacji powieści Stefana Żeromskiego. Wszystkie wątki i zdarzenia nie mogły zmieścić się w dwu i pół godzinnym filmie, a z drugiej strony reżyser dopisał nowe sceny. Opowieść została skrojona na wymogi konkretnej publiczności. Wiadomo, że do kin chodzą przede wszystkim ludzie młodzi. Widz nastoletni nie będzie tłoczył się przy kasie kina, skuszony wizją szklanych domów czy historią rewolucji bolszewickiej albo sytuacją kraju w dwudziestoleciu międzywojennym. A przy budżecie pięciu milionów dolarów, aby tytuł zarobił na siebie, musi zgromadzić dużą widownię. Same zorganizowane grupy szkolne nie wystarczą. Stąd film eksponuje wątki przygód miłosnych, których młodemu Baryce nie brakowało. Nie jest to zresztą pomysł nowy. W Nawłoci rozgrywała się zdecydowana większość akcji pierwszej ekranizacji powieści, nakręconej w 1928 roku przez Henryka Szaro. Rewolucję w Baku skwitowano trzema scenami, a problemy ideowe pominięto. W głównych rolach wystąpili Zbyszko Sawan, Stefan Jaracz i Tekla Trapszo.
Akcja filmu Filipa Bajona rozpoczyna się w Baku. Miasto było największym zagłębiem naftowym swoich czasów, przechodziło okres gwałtownego rozwoju. Żyje w nim kilku przyjaciół, każdy innej narodowości, kultury i religii. Nic nie stoi na przeszkodzie przyjaźni Polaka z Azerem, Ormianinem, Żydem i Rosjaninem. Jednym z nich jest Cezary Baryka, Polak z pochodzenia, któremu polskość kojarzy się z westchnieniami matki, tęskniącej za odległymi Siedlcami oraz ze starą książeczką o bohaterskich dokonaniach przodków – powstańców.
Ojciec Cezarego, Seweryn (Janusz Gajos) jest inżynierem w wielkiej kompanii naftowej. Pewnego dnia dostaje wezwanie na manewry. Wybucha wojna, później nazwana pierwszą światową, ojciec nie wraca. Rozpada się cały uporządkowany świat. Paradoksalnie, dla Cezarego oznacza to moment uzyskania swobody. Kompanii naftowej, która zatrudnia jego ojca, nie udaje się uzyskać zwolnienia z wojska swojego inżynierów ze względu na jego polskie pochodzenie. Wypłaca jednak regularnie pensję rodzinie Baryków, a w ramach zadośćuczynienia udostępnia też synowi… samolot. W tym czasie zakochuje się w Aidzie – ślicznej Ormiance. Wkrótce do Baku docierają ludzie z czerwonymi sztandarami, nadchodzi rewolucja. Cezary wraz ze swoimi kolegami daje się oczarować jej hasłom i przestaje chodzić do szkoły.
Jednocześnie zaczynają się konflikty narodowościowe, które oddzielają też Cezarego od ukochanej. W rewolucyjnych warunkach miłość Ormianki i Polaka nie jest możliwa. To samo dzieje się z przyjaźnią. Pochodzenie, narodowość, religia zaczynają stanowić bariery nie do przekroczenia. Dawny przyjaciel okazuje się donosicielem, aresztuje jego matkę (Krystyna Janda), która zostaje skazana na ciężkie roboty i umiera z wycieńczenia.
Chłopak spotyka cudem uratowanego z zawieruchy wojennej ojca, który przekonuje go do wyjazdu z Baku. Pierwszy etap podróży wiedzie do Moskwy. Tam ojciec wyznaje, że ich celem jest Polska. Nie podoba się to Cezaremu, który nie czuje żadnych związków z ojczyzną rodziców. Wówczas ojciec roztacza przed nim wizję Polski szklanych domów . Wkrótce później umiera. Syn sam jedzie dalej do Warszawy.
Zgodnie z wolą ojca odnajduje Szymona Gajowca (Daniel Olbrychski), jednego z ministrów w rządzie. Dostaje u niego pracę i zdaje na uniwersytet, nawiązuje nowe znajomości. Gdy do miasta zbliża się armia bolszewicka, Cezary za namową kolegów, wstępuje do polskiej armii. Podczas bitwy z narażeniem życia wynosi spod ostrzału rannego kolegę, Hipolita Wielosławskiego (Maciej Stuhr). Po wojnie Hipolit, wdzięczny za uratowanie życia, zabiera Cezarego do swojego majątku w Nawłoci. Cezary powoli zanurza się w rodzinne życie typowego polskiego dworu. Uczuciem obdarzają go trzy kobiety: Karolina, Wandzia – obdarzona talentem muzycznym oraz Laura – młoda wdowa z sąsiedniego dworku. Baryka nie potrafi wybrać.
Gdy Wandzia truje swoją domniemaną rywalkę, Cezary, który poczuwa się do odpowiedzialności za tę bezsensowną śmierć, szuka ratunku u Laury. Spotyka tam jej nowego adoratora. Załamany odnajduje spokój w prostej egzystencji w innej posiadłości Wielosławskich. Wróci jednak do stolicy. Podobnie jak książka, tak i film kończy się marszem robotników na Belweder. Jednak samo zakończenie jest inne.
Film nie stanowi wiernej adaptacji powieści Stefana Żeromskiego. Wszystkie wątki i zdarzenia nie mogły zmieścić się w dwu i pół godzinnym filmie, a z drugiej strony reżyser dopisał nowe sceny. Opowieść została skrojona na wymogi konkretnej publiczności. Wiadomo, że do kin chodzą przede wszystkim ludzie młodzi. Widz nastoletni nie będzie tłoczył się przy kasie kina, skuszony wizją szklanych domów czy historią rewolucji bolszewickiej albo sytuacją kraju w dwudziestoleciu międzywojennym. A przy budżecie pięciu milionów dolarów, aby tytuł zarobił na siebie, musi zgromadzić dużą widownię. Same zorganizowane grupy szkolne nie wystarczą. Stąd film eksponuje wątki przygód miłosnych, których młodemu Baryce nie brakowało. Nie jest to zresztą pomysł nowy. W Nawłoci rozgrywała się zdecydowana większość akcji pierwszej ekranizacji powieści, nakręconej w 1928 roku przez Henryka Szaro. Rewolucję w Baku skwitowano trzema scenami, a problemy ideowe pominięto. W głównych rolach wystąpili Zbyszko Sawan, Stefan Jaracz i Tekla Trapszo.
Akcja filmu Filipa Bajona rozpoczyna się w Baku. Miasto było największym zagłębiem naftowym swoich czasów, przechodziło okres gwałtownego rozwoju. Żyje w nim kilku przyjaciół, każdy innej narodowości, kultury i religii. Nic nie stoi na przeszkodzie przyjaźni Polaka z Azerem, Ormianinem, Żydem i Rosjaninem. Jednym z nich jest Cezary Baryka, Polak z pochodzenia, któremu polskość kojarzy się z westchnieniami matki, tęskniącej za odległymi Siedlcami oraz ze starą książeczką o bohaterskich dokonaniach przodków – powstańców.
Ojciec Cezarego, Seweryn (Janusz Gajos) jest inżynierem w wielkiej kompanii naftowej. Pewnego dnia dostaje wezwanie na manewry. Wybucha wojna, później nazwana pierwszą światową, ojciec nie wraca. Rozpada się cały uporządkowany świat. Paradoksalnie, dla Cezarego oznacza to moment uzyskania swobody. Kompanii naftowej, która zatrudnia jego ojca, nie udaje się uzyskać zwolnienia z wojska swojego inżynierów ze względu na jego polskie pochodzenie. Wypłaca jednak regularnie pensję rodzinie Baryków, a w ramach zadośćuczynienia udostępnia też synowi… samolot. W tym czasie zakochuje się w Aidzie – ślicznej Ormiance. Wkrótce do Baku docierają ludzie z czerwonymi sztandarami, nadchodzi rewolucja. Cezary wraz ze swoimi kolegami daje się oczarować jej hasłom i przestaje chodzić do szkoły.
Jednocześnie zaczynają się konflikty narodowościowe, które oddzielają też Cezarego od ukochanej. W rewolucyjnych warunkach miłość Ormianki i Polaka nie jest możliwa. To samo dzieje się z przyjaźnią. Pochodzenie, narodowość, religia zaczynają stanowić bariery nie do przekroczenia. Dawny przyjaciel okazuje się donosicielem, aresztuje jego matkę (Krystyna Janda), która zostaje skazana na ciężkie roboty i umiera z wycieńczenia.
Chłopak spotyka cudem uratowanego z zawieruchy wojennej ojca, który przekonuje go do wyjazdu z Baku. Pierwszy etap podróży wiedzie do Moskwy. Tam ojciec wyznaje, że ich celem jest Polska. Nie podoba się to Cezaremu, który nie czuje żadnych związków z ojczyzną rodziców. Wówczas ojciec roztacza przed nim wizję Polski szklanych domów . Wkrótce później umiera. Syn sam jedzie dalej do Warszawy.
Zgodnie z wolą ojca odnajduje Szymona Gajowca (Daniel Olbrychski), jednego z ministrów w rządzie. Dostaje u niego pracę i zdaje na uniwersytet, nawiązuje nowe znajomości. Gdy do miasta zbliża się armia bolszewicka, Cezary za namową kolegów, wstępuje do polskiej armii. Podczas bitwy z narażeniem życia wynosi spod ostrzału rannego kolegę, Hipolita Wielosławskiego (Maciej Stuhr). Po wojnie Hipolit, wdzięczny za uratowanie życia, zabiera Cezarego do swojego majątku w Nawłoci. Cezary powoli zanurza się w rodzinne życie typowego polskiego dworu. Uczuciem obdarzają go trzy kobiety: Karolina, Wandzia – obdarzona talentem muzycznym oraz Laura – młoda wdowa z sąsiedniego dworku. Baryka nie potrafi wybrać.
Gdy Wandzia truje swoją domniemaną rywalkę, Cezary, który poczuwa się do odpowiedzialności za tę bezsensowną śmierć, szuka ratunku u Laury. Spotyka tam jej nowego adoratora. Załamany odnajduje spokój w prostej egzystencji w innej posiadłości Wielosławskich. Wróci jednak do stolicy. Podobnie jak książka, tak i film kończy się marszem robotników na Belweder. Jednak samo zakończenie jest inne.
Dziady część III
Dziady część III Dziadów cz. III, arcydzieło dramatu narodowego napisał Adam Mickiewicz w ciągu wiosny roku 1832 r. w Dreźnie (stąd określenie Dziady drezdeńskie). Od wydarzeń wileńskich, będących przedmiotem utworu, upłynęło prawie dziewi...Jeden dzień
Jeden dzień JEDEN DZIEŃ MOJEGO ŻYCIA…… Nie od dziś wiadomo, że codzienność życia przeważanie oznacza wykonywanie czynności zależnie zbliżonych do siebie. To jak zaczynamy dzień wpływa na to z jakim doświadczeniem go kończy...G. Appolinaire celowanie
G. Appolinaire celowanie Wiersz G. Appolinaire'a jest utworem bazującym na założeniach nurtu futurystycznego. Wiersz, jak można na pierwszy rzut oka zauważyć nie posiada prawie wogóle rymów, natomiast sam wiersz zapisany jest w postaci kaligramu, jest to typowy wiersz symbolistyczny. Symbolizm cech...Teoria sportu
Teoria sportu 1) Ćwiczenia ruchowe są tym czynnikiem, który rozwija somatyczne i motoryczne właściwości organizmu. Ćwiczenia ruchowe kształtujące właściwości morfologiczne organizmu. Praca mięśniowa mobilizuje funkcje całego organizmu, rozwijając je. ...Ochrona ludności cywilnej podczas wojny i okupacji wojennej
Ochrona ludności cywilnej podczas wojny i okupacji wojennej Ochrona ludności cywilnej podczas wojny i okupacji wojennej Historia obrony cywilnej Podstawowym celem obrony cywilnej kraju jest ochrona ludności cywilnej przed niebezpieczeństwami wynikającymi z działań zbrojnych lub kl...Nurty, wybitni epoki
Nurty, wybitni epoki Główne szkoły i prądy umysłowe powstały w VI i V wieku p.n.e. Cynicy - grecka szkoła filozoficzna (V-VI w p.n.e. - IV w n.e.) głosząca w etyce ideał cnoty jako życia zgodnego z naturą i ideał mędrca kierującego się tylko rozumem, n...Felieton - Dlaczego nie oglądam TV? Kilka słów na temat nonsensu i medialnej komercjalizacji życia w Polsce.
Felieton - Dlaczego nie oglądam TV? Kilka słów na temat nonsensu i medialnej komercjalizacji życia w Polsce. Dlaczego nie oglądam TV? Kilka słów na temat nonsensu i medialnej komercjalizacji życia w Polsce. Niezaprzeczalnie, definitywnie i świadomie od kilku lat unikam oglądania telewiz...Biografia - Zbigniew Herbert.
Biografia - Zbigniew Herbert. Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 roku we Lwowie w rodzinie Bolesława i Marii z d. Kaniak. Ojciec przyszłego poety był prawnikiem i dyrektorem jednego z lwowskich banków. Co interesujące, rodzina Herbertów pochodzi z Anglii, a do Galicji trafi ...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
