Recenzja filmu Lawa Tadeusza Konwickiego
Recenzja filmu Lawa Tadeusza Konwickiego
Ostatnio wspólnie z klasą miałem okazję oglądać film pt. Lawa. Opowieść o Dziadach Adama Mickiewicza w reżyserii Tadeusza Konwickiego. Jak sam tytuł mówi, obraz ten jest przeniesieniem książki poety na srebrny ekran. W dzisiejszych czasach takie adaptację stały się już codziennością, dlatego dość sceptycznie podszedłem do samego filmu. Jak się później okazało, nie było to do końca słuszne…
Bardzo imponująco przedstawia się lista aktorów. Obok Gustawa Holoubka, wspaniale interpretującego Wielką Improwizację, która ukazuje najwyższy poziom jego gry aktorskiej, widzimy tutaj chociażby Grażynę Szapołowską jako anioła w białej sukni i czerwonej chuście, oraz bardzo dziś popularnego Artura Żmijewskiego, którego Lawa… była jednym z pierwszych filmów.
Za scenografie odpowiedzialny jest Allan Starski. W środowisku filmowym jest to znana i ceniona postać. Tworzył on już scenografię do takich filmów jak Człowiek z marmuru, Lista Schindlera, a także do najnowszego filmu Romana Polańskiego pt. Oliver Twist. Muzyka w filmie, która bardzo dobrze oddaje nastrój scen, to dzieło Zygmunta Koniecznego, laureata chociażby Orła, Polskiej Nagrody Filmowej. Ostatnią jego produkcją jest kompozycja do obrazu Pornografia z roku 2003. Oczywiście należy tutaj wspomnieć także o kostiumach wykonanych przez panie Elżbietę Radke i Małgorzatę Obłoza czy Piotrze Sobocińskim, który wykonał zdjęcia do Lawy…
Dzieło z 1988r. posiada wiele zalet. Główną z nich jest wspaniała gra aktorów, zarówno Gustawa Holoubeka oraz Artura Żmijewskiego czyli dwóch Gustawów-Konradów, jak i Henryka Bistę, tj. Nowosilcowa, czy Janusza Michałowskiego w roli ks. Piotra. Interesujące jest zestawienie pary pierwszych aktorów, grających jedną postać. Żmijewski jest raczej kochankiem kobiet. Holoubek według mnie to człowiek bardziej doświadczony przez życie, poeta ukazujący własne refleksje.
Także zaburzenie kompozycji, którą wyznaczył Adam Mickiewicz jest pozytywnym aspektem filmu. Konwicki pokazuje, iż wiele wątków dzieje się w tym samym momencie, chociaż w książce, są to zupełne inne części dramatu. Na pewno zaciekawia to widza, który po przeczytaniu Dziadów ma tutaj zupełnie inną chronologie zdarzeń.
Kolejnym ciekawym zabiegiem, wprowadzonym przez reżysera było użycie symboli. Nie jestem skłonny uwierzyć, że podczas nocy Dziadów zupełnie przypadkowo w tle słychać było głos puchacza, symbolu śmierci i nieszczęścia. Także zdjęcia pochodzące z obozów koncentracyjnych, z ulic tłocznego miasta wprowadzone podczas chociażby Wielkiej Improwizacji pokazują, że dzieło romantycznego wieszcza ma charakter ponadczasowy, nie odnosi się tylko do początków Polski niepodległej, ale także do dni dzisiejszych.
No i tytuł Lawa, chyba najbardziej intrygująca część całego całej ekranizacji. Analizując go, warto zwrócić uwagę na słowa Wysockiego "Nasz naród jak lawa, Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa, Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi; Pluwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi". Polscy patrioci czyli głębia lawy zostali ukazani w filmie tak jak mówił o sobie Konrad, jako biały orzeł. Ten ptak bezustannie toczy walkę z krukami krążącymi nocą na tle księżyca. Ptaki te to zło, a w filmie pokazana jest ich ciągła obecność. Reżyser przez to chciał pokazać, że nie jest możliwym pozbycie się tych wrogów szczęścia, że zawsze będą obok nas…
Niestety są także rzeczy które mi osobiście się nie podobały. Mimo, iż muzyka jest bardzo interesująca, to jednak po jakimś czasie staje się monotonna. Użycie tego samego tematu muzycznego niestety nudzi dziś młodego widza. Inną wada jest niestety nuda w filmie. Osoba czytająca już Dziady zna także treść ekranizacji. Reżyser poprzez pewne wymieszanie starał się uniknąć uczucia znużenia u widza, jednak niestety nie do końca mu się to udało.
Podsumowując, 77-letni dziś pisarz i reżyser bardzo dobrze poradził sobie z adaptacją dzieła Mickiewicza. Mimo tego, iż mamy tutaj autorską wizję książki to jest to świetne uzupełnienie wiedzy pochodzącej z samego dramatu. Bo uważam, iż w wypadku Lawy trzeba najpierw przeczytać książkę, a potem dopiero oglądnąć film, gdyż prawidłowa interpretacja wizji Konwickiego, możliwa jest tylko po zapoznaniu się z treścią książki…
Ostatnio wspólnie z klasą miałem okazję oglądać film pt. Lawa. Opowieść o Dziadach Adama Mickiewicza w reżyserii Tadeusza Konwickiego. Jak sam tytuł mówi, obraz ten jest przeniesieniem książki poety na srebrny ekran. W dzisiejszych czasach takie adaptację stały się już codziennością, dlatego dość sceptycznie podszedłem do samego filmu. Jak się później okazało, nie było to do końca słuszne…
Bardzo imponująco przedstawia się lista aktorów. Obok Gustawa Holoubka, wspaniale interpretującego Wielką Improwizację, która ukazuje najwyższy poziom jego gry aktorskiej, widzimy tutaj chociażby Grażynę Szapołowską jako anioła w białej sukni i czerwonej chuście, oraz bardzo dziś popularnego Artura Żmijewskiego, którego Lawa… była jednym z pierwszych filmów.
Za scenografie odpowiedzialny jest Allan Starski. W środowisku filmowym jest to znana i ceniona postać. Tworzył on już scenografię do takich filmów jak Człowiek z marmuru, Lista Schindlera, a także do najnowszego filmu Romana Polańskiego pt. Oliver Twist. Muzyka w filmie, która bardzo dobrze oddaje nastrój scen, to dzieło Zygmunta Koniecznego, laureata chociażby Orła, Polskiej Nagrody Filmowej. Ostatnią jego produkcją jest kompozycja do obrazu Pornografia z roku 2003. Oczywiście należy tutaj wspomnieć także o kostiumach wykonanych przez panie Elżbietę Radke i Małgorzatę Obłoza czy Piotrze Sobocińskim, który wykonał zdjęcia do Lawy…
Dzieło z 1988r. posiada wiele zalet. Główną z nich jest wspaniała gra aktorów, zarówno Gustawa Holoubeka oraz Artura Żmijewskiego czyli dwóch Gustawów-Konradów, jak i Henryka Bistę, tj. Nowosilcowa, czy Janusza Michałowskiego w roli ks. Piotra. Interesujące jest zestawienie pary pierwszych aktorów, grających jedną postać. Żmijewski jest raczej kochankiem kobiet. Holoubek według mnie to człowiek bardziej doświadczony przez życie, poeta ukazujący własne refleksje.
Także zaburzenie kompozycji, którą wyznaczył Adam Mickiewicz jest pozytywnym aspektem filmu. Konwicki pokazuje, iż wiele wątków dzieje się w tym samym momencie, chociaż w książce, są to zupełne inne części dramatu. Na pewno zaciekawia to widza, który po przeczytaniu Dziadów ma tutaj zupełnie inną chronologie zdarzeń.
Kolejnym ciekawym zabiegiem, wprowadzonym przez reżysera było użycie symboli. Nie jestem skłonny uwierzyć, że podczas nocy Dziadów zupełnie przypadkowo w tle słychać było głos puchacza, symbolu śmierci i nieszczęścia. Także zdjęcia pochodzące z obozów koncentracyjnych, z ulic tłocznego miasta wprowadzone podczas chociażby Wielkiej Improwizacji pokazują, że dzieło romantycznego wieszcza ma charakter ponadczasowy, nie odnosi się tylko do początków Polski niepodległej, ale także do dni dzisiejszych.
No i tytuł Lawa, chyba najbardziej intrygująca część całego całej ekranizacji. Analizując go, warto zwrócić uwagę na słowa Wysockiego "Nasz naród jak lawa, Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa, Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi; Pluwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi". Polscy patrioci czyli głębia lawy zostali ukazani w filmie tak jak mówił o sobie Konrad, jako biały orzeł. Ten ptak bezustannie toczy walkę z krukami krążącymi nocą na tle księżyca. Ptaki te to zło, a w filmie pokazana jest ich ciągła obecność. Reżyser przez to chciał pokazać, że nie jest możliwym pozbycie się tych wrogów szczęścia, że zawsze będą obok nas…
Niestety są także rzeczy które mi osobiście się nie podobały. Mimo, iż muzyka jest bardzo interesująca, to jednak po jakimś czasie staje się monotonna. Użycie tego samego tematu muzycznego niestety nudzi dziś młodego widza. Inną wada jest niestety nuda w filmie. Osoba czytająca już Dziady zna także treść ekranizacji. Reżyser poprzez pewne wymieszanie starał się uniknąć uczucia znużenia u widza, jednak niestety nie do końca mu się to udało.
Podsumowując, 77-letni dziś pisarz i reżyser bardzo dobrze poradził sobie z adaptacją dzieła Mickiewicza. Mimo tego, iż mamy tutaj autorską wizję książki to jest to świetne uzupełnienie wiedzy pochodzącej z samego dramatu. Bo uważam, iż w wypadku Lawy trzeba najpierw przeczytać książkę, a potem dopiero oglądnąć film, gdyż prawidłowa interpretacja wizji Konwickiego, możliwa jest tylko po zapoznaniu się z treścią książki…
Instytucje i organizacje wspierjące ludzi starszych w Polsce. (gerontologia społeczna)
Instytucje i organizacje wspierjące ludzi starszych w Polsce. (gerontologia społeczna) Dom pomocy społecznej (ang. social welfare lwme) typu zamkniętego, na?zywany inaczej stacjonarnym domem pomocy społecznej, jest instytucjonalną formą pomocy społecznej sensu stricto. Mieszkańcy pl..."Pan Tadeusz" czyli ostatni zajazd na Litwie.
"Pan Tadeusz" czyli ostatni zajazd na Litwie. Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem. Adama Mickiewicza Najwybitniejsze dzieło polskiego romantyka powstało w Paryżu, a praca nad nim trwała przez około dwa lata...Wojna 13 letnia
Wojna 13 letnia Jagielle nie udało się odzyskać Pomorza . Dokonał tego jego syn , Kazimierz Jagielończyk . Na proźbę gnębionych przez zakon polskich mieszkańców Prus ogłosił wcielenie tych ziem do Polski i tym samym wypowiedział zakonowi wojnę . Walczył z kr...Ruchy roślin
Ruchy roślin Procesy bodźcowe i pobudzenie Zdolność do ruchu jest jednym z zasadniczych objawów życia i wspólną cechą wszystkich zwierząt i roślin. Różnice między zdolnością ruchu u roślin i zwierząt są jednak bardzo wyraźne. U zwierz...Rodzaje stylów i ich charakterystyczne cechy.
Rodzaje stylów i ich charakterystyczne cechy. Współczesną polszczyznę dzielimy na: -pisaną -mówioną ---> gwarową 1) STYL NAUKOWY: - (polszczyzna pisana ) - terminologia naukowa z określonej dziedziny wiedzy - używanie czasowników pojęciowych ( ujawnić...Wierzenia starożytnych Rzymian
Wierzenia starożytnych Rzymian Religia starożytnego Rzymu. Pierwotna religia Rzymian nie miała wiele wspólnego z antropomorficznymi mitami Greków czy głęboką wiarą ludów Wschodu. Religię rzymską w pierwotnej postaci cechowały konkretność, praktyczność i...Co czuje człowiek gdy znajdzie się w labityncie. Problemy ludzi w dziesiejszym świecie
Co czuje człowiek gdy znajdzie się w labityncie. Problemy ludzi w dziesiejszym świecie Labirynt i człowiek mają dużo wspólnego ze sobą, często w dzisiejszych czasach ludzie znajdują się w trudnych sytuacjach tzw. labiryntach życia. Dzisiejszy Świat jest pełen z ...Wisława Szymborska "Głos w sprawie pornografii"
Wisława Szymborska "Głos w sprawie pornografii" Wisława Szymborska ?Głos w sprawie pornografii? Utwór rozpoczyna teza postawiona przez autorkę: ? nie ma rozpusty gorszej niż myślenie?. Rozpusta w tym wierszu jest traktowana jak zachowanie wywołujące zgorszenie, potępienie s...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
