Recenzja filmu "Zemsta"
Recenzja filmu "Zemsta"
Jak to się dzieje, że mimo upływu lat, tak niewiele się uczymy i zmieniamy? Dlaczego mimo wielu doświadczeń wciąż drzemią w nas dusze kłótników? Dlaczego nie możemy rozwiązywać swoich problemów za pomocą kulturalnego dialogu? Nie wiem, czy Pan Andrzej Wajda w jego filmie-"Zemście" znajduje na to odpowiedź, ale mamy przeświadczenie, że to bardzo wspólczesny film. Przede wszystkim dlatego, że pokazuje jeśli nie nas samych, to mieszkających tuż obok ludzi, zaangażowanych bez reszty w sprawy nie warte nie tylko większej, ale żadnej uwagi.
Takich właśnie bohaterów, będących odzwierciedleniem współczesnych nam ludzi, możemy zobaczyć np w filmie twórcy "Popiołu i diamentu". Ludzie, a nie warstwa komediowa sztuki Fredry, okazali się dla reżysera najważniejsi. I to w ekranizacji najsłynniejszej polskiej komedii jest bardzo widoczne.
Od pewnego czasu wiedziałam, że w ekranizacji komedii Fredry jest wiele niespodzianek. I rzeczywiście ich nie brakuje.Ten stuminutowy film obejrzałam nie przysypiając pokątnie z nudów, ale oglądając pełna podziwu dla reżysera, aktorów i wszystkich, którzy nad nim pracowali, i rozbawiona tym, co Fredro wymyślił, a Pan Wajda pokazał. Dodatkową zaletą tego "seansu" był fakt, że oglądaliśmy go w sali lekcyjnej,gdzie była mała iloś osób, dzięki czemu nikt nam zbytnio nie przeszkadzał (chociaż w kinie z pewnością też byłoby dobrze).
Gwiazdorska obsada filmu od początku wzbudzała ciekawość i zainteresowanie. Reżyser wielokrotnie w przeszłości powtarzał, jak istotny jest wybór aktorów. Wydaje się, że i tym razem się nie pomylił. Kapitalnie przecież Cześnika Raptusiewicza gra Janusz Gajos. Pewny siebie i swego, energiczny i rubaszny nie ma żadnych skrupułów w walce o dziurę w murze granicznym. To dla niego prawdziwe wyzwanie. Jak wojna to wojna! Niezwykły jest również jego sąsiad (a zarazem wróg), rejent Milczek zagrany przez Andrzeja Seweryna – dwulicowy, chciwy, szukający nieporozumień i kłótni, ale przede wszystkim bezwzględny dla świata. Milczek to człowiek nie tylko uparty, ale też pozbawiony skrupułów i dlatego niebezpieczny. Sposób, w jaki postępuje, jak myśli, a nawet jak patrzy, każdego może przestraszyc. Tak naprawdę nie wiadomo, na co go jeszcze stać i do czego jest zdolny, gdy przyjdzie walczyć o swoje.
Z pewnością wiele uwagi przykuła postac Papkina - Romana Polańskiego. Z początku obawiałam się, że będzie on błazeńsko śmieszny jednak w filmie Widzimy Papkina co prawda, śmiesznego , ale zagubionego w świecie, którego jest reprezentantem, ale który chce nim tylko manipulować i wykorzystywać do własnych celów.Na początku poczułam lekki zawód, ale potem oswoiłam się z nim takim, jakim "został stworzony". Może dlatego, że odkryłam w nim nieszczęśliwego i pozbawionego złudzeń człowieka. Niestety, wokół nas jest dziś takich wiele, którzy (jak Papkin), nie mają nikogo i niczego. I takiego bohatera stworzył Polański; któremu pozostało jedynie udawać i słuchać tych, którzy rozumu mają może niewiele więcej, ale środków do życia na pewno. Odważył się go zagrać inaczej niż wszyscy przed nim, oryginalniej, prawdziwiej. Zobaczył w nim bowiem nie tylko błazna, ale przede wszystkim człowieka.
Podobali mi się również Wacław – Rafał Królikowski i Klara – Agata Buzkówna. Aktorzy wyposażyli granych przez siebie bohaterów, nieco bezbarwnych u Fredry, w nadzwyczajną radość życia. Wierzą, jak to młodzi, że nic nie jest na zawsze, kłopotom trzeba wychodzić naprzeciw, a nie odwracać się od nich i czekać aż ktoś inny je rozwiąże. To dobra rada dla nas, uwikłanych w kłopoty dnia codziennego.
Świetni są również inni: dzielnie walcząca o swoje, ubrana w czerń Podstolina – grana przez Katarzynę Figurę, prześmieszny Cezary Żak w roli Perełki i równie zabawny Jerzy Nowak w roli Murarza. Kto wie jednak, czy Wajda nie dokonał w "Zemście" jeszcze jednego odkrycia: Daniela Olbrychskiego dla komedii, bo jako Dyndalski rozbawił mnie do łez.
Muzyka w Zemście, podobnie zresztą jak w kilku innych filmach Andrzeja Wajdy, np. w Smudze cienia, , Korczaku, Panu Tadeuszu czy Ziemi obiecanej, jest dziełem jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów – Wojciecha Kilara. "W "Ziemi obiecanej" pojawiał się walc, w "Panu Tadeuszu", w finale, polonez. Partytura "Zemsty" powinna współbrzmieć z klimatem ukazanego w filmie zdziczałego świata kłócących się z byle powodu, toteż zacietrzewieniu Cześnika i Rejenta będzie towarzyszyć mazur."– mówi reżyser
Ważne zadanie przypadło scenografii Tadeusza Kosarewicza i Magdaleny Dipont, z którymi współpracowała dekoratorka wnętrz Wiesława Chojkowska. Polegało ono w dużej mierze na poszerzeniu przestrzeni, w której rozgrywa się akcja.
Kolejna niespodzianka dotyczy przeniesienia akcji filmu na czas zimy. Wszyscy pamiętamy wspaniałe, barwne, pastelowe krajobrazy z "Pana Tadeusza". W "Zemście" jest zupełnie inaczej – warstwa kolorstyczna została ograniczona do minimum. Śnieg przykrył wszystko. Dlaczego? – ponieważ "piękno i estetyka otoczenia są odbiciem tego, co w człowieku". Kolory pojawiają się więc wtedy, gdy Cześnik i Rejent podadzą sobiena zgodę dłonie. W "Zemście" nie ma zgody i życie z charakterami, jakie posiadają główni bohaterowie, jest trudne i ponure.Zresztą Słusznie zauważył Krzysztof Kłopotowski : "Zima jest czasem śmierci, a ruiny to skutek naszych ciężkich zaniedbań. Śmierć w ruinach po dawnej wielkości, z powodu ciągłych kłótni, z wrodzonej głupoty – to daje do myślenia o współczesnej Polsce".
Jednak to nie jedyne odniesienia do czasów, w jakich żyjemy. Bohaterowie "Zemsty" przypominają jako żywo ludzi znanych nam z naprzeciwka. Czym różni się współczesny biznesmen albo nowobogacki, nie liczący sie z innymi ludźmi, zapatrzony we własne interesy i gotowy poświęcić dla nich wszystko, od Cześnika Raptusiewicza? Czym nie mający przyjaciół, zagubiony w świecie, pozbawiony swego miejsca, korzeni i własności, nierozumiany przez ludzi od Papkina? Można by porównywać tak bez końca. Mijają lata, świat się zmienia, rozwija, a ludzie wciąż tacy sami: chciwi, kłótliwi, rządni władzy, zemsty. Na szczęście czasami podają sobie ręce na zgodę. Wszelkie mury mają szanse runąć tylko wtedy, gdy urazy i kłótnie mniej ważyć będą niż ludzka solidarność i skłonność do wybaczania. Tak jest u Fredry, a jeszcze dosłowniej u Pana Wajdy, gdzie mur się przewraca. Tyle, że zaraz potem reżyser przypomina, że jesteśmy w teatrze. I słusznie "życie to jest teatr"...
W skali szkolnej wystawiłabym “Zemście piatkę z plusem.Bowiem mimo wielu uwag, nie jest to tylko znakomita ekranizacja jednego z największych dzieł polskiej komedii literackiej ( mowa oczywiście o "Zemscie" Hrabiego Aleksandra Fredry),ale też film, z którego wypływa prawda o nas samych, o naszych zaniedbaniach i kłótniach.Warto obejrze ten film nie tylko ze względu na dobrą zgodnośc z lekturą (dla uczniów oczywiście), ale też dla głębszego poznania tego dzieła i do zastanowienia się nad sobą, nad tym, co jest w życiu tak naprawdę ważne i zniechęci do budowania nowych murów granicznych. Wystarczy tych, które wciąż nas jeszcze otaczają.
Jak to się dzieje, że mimo upływu lat, tak niewiele się uczymy i zmieniamy? Dlaczego mimo wielu doświadczeń wciąż drzemią w nas dusze kłótników? Dlaczego nie możemy rozwiązywać swoich problemów za pomocą kulturalnego dialogu? Nie wiem, czy Pan Andrzej Wajda w jego filmie-"Zemście" znajduje na to odpowiedź, ale mamy przeświadczenie, że to bardzo wspólczesny film. Przede wszystkim dlatego, że pokazuje jeśli nie nas samych, to mieszkających tuż obok ludzi, zaangażowanych bez reszty w sprawy nie warte nie tylko większej, ale żadnej uwagi.
Takich właśnie bohaterów, będących odzwierciedleniem współczesnych nam ludzi, możemy zobaczyć np w filmie twórcy "Popiołu i diamentu". Ludzie, a nie warstwa komediowa sztuki Fredry, okazali się dla reżysera najważniejsi. I to w ekranizacji najsłynniejszej polskiej komedii jest bardzo widoczne.
Od pewnego czasu wiedziałam, że w ekranizacji komedii Fredry jest wiele niespodzianek. I rzeczywiście ich nie brakuje.Ten stuminutowy film obejrzałam nie przysypiając pokątnie z nudów, ale oglądając pełna podziwu dla reżysera, aktorów i wszystkich, którzy nad nim pracowali, i rozbawiona tym, co Fredro wymyślił, a Pan Wajda pokazał. Dodatkową zaletą tego "seansu" był fakt, że oglądaliśmy go w sali lekcyjnej,gdzie była mała iloś osób, dzięki czemu nikt nam zbytnio nie przeszkadzał (chociaż w kinie z pewnością też byłoby dobrze).
Gwiazdorska obsada filmu od początku wzbudzała ciekawość i zainteresowanie. Reżyser wielokrotnie w przeszłości powtarzał, jak istotny jest wybór aktorów. Wydaje się, że i tym razem się nie pomylił. Kapitalnie przecież Cześnika Raptusiewicza gra Janusz Gajos. Pewny siebie i swego, energiczny i rubaszny nie ma żadnych skrupułów w walce o dziurę w murze granicznym. To dla niego prawdziwe wyzwanie. Jak wojna to wojna! Niezwykły jest również jego sąsiad (a zarazem wróg), rejent Milczek zagrany przez Andrzeja Seweryna – dwulicowy, chciwy, szukający nieporozumień i kłótni, ale przede wszystkim bezwzględny dla świata. Milczek to człowiek nie tylko uparty, ale też pozbawiony skrupułów i dlatego niebezpieczny. Sposób, w jaki postępuje, jak myśli, a nawet jak patrzy, każdego może przestraszyc. Tak naprawdę nie wiadomo, na co go jeszcze stać i do czego jest zdolny, gdy przyjdzie walczyć o swoje.
Z pewnością wiele uwagi przykuła postac Papkina - Romana Polańskiego. Z początku obawiałam się, że będzie on błazeńsko śmieszny jednak w filmie Widzimy Papkina co prawda, śmiesznego , ale zagubionego w świecie, którego jest reprezentantem, ale który chce nim tylko manipulować i wykorzystywać do własnych celów.Na początku poczułam lekki zawód, ale potem oswoiłam się z nim takim, jakim "został stworzony". Może dlatego, że odkryłam w nim nieszczęśliwego i pozbawionego złudzeń człowieka. Niestety, wokół nas jest dziś takich wiele, którzy (jak Papkin), nie mają nikogo i niczego. I takiego bohatera stworzył Polański; któremu pozostało jedynie udawać i słuchać tych, którzy rozumu mają może niewiele więcej, ale środków do życia na pewno. Odważył się go zagrać inaczej niż wszyscy przed nim, oryginalniej, prawdziwiej. Zobaczył w nim bowiem nie tylko błazna, ale przede wszystkim człowieka.
Podobali mi się również Wacław – Rafał Królikowski i Klara – Agata Buzkówna. Aktorzy wyposażyli granych przez siebie bohaterów, nieco bezbarwnych u Fredry, w nadzwyczajną radość życia. Wierzą, jak to młodzi, że nic nie jest na zawsze, kłopotom trzeba wychodzić naprzeciw, a nie odwracać się od nich i czekać aż ktoś inny je rozwiąże. To dobra rada dla nas, uwikłanych w kłopoty dnia codziennego.
Świetni są również inni: dzielnie walcząca o swoje, ubrana w czerń Podstolina – grana przez Katarzynę Figurę, prześmieszny Cezary Żak w roli Perełki i równie zabawny Jerzy Nowak w roli Murarza. Kto wie jednak, czy Wajda nie dokonał w "Zemście" jeszcze jednego odkrycia: Daniela Olbrychskiego dla komedii, bo jako Dyndalski rozbawił mnie do łez.
Muzyka w Zemście, podobnie zresztą jak w kilku innych filmach Andrzeja Wajdy, np. w Smudze cienia, , Korczaku, Panu Tadeuszu czy Ziemi obiecanej, jest dziełem jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów – Wojciecha Kilara. "W "Ziemi obiecanej" pojawiał się walc, w "Panu Tadeuszu", w finale, polonez. Partytura "Zemsty" powinna współbrzmieć z klimatem ukazanego w filmie zdziczałego świata kłócących się z byle powodu, toteż zacietrzewieniu Cześnika i Rejenta będzie towarzyszyć mazur."– mówi reżyser
Ważne zadanie przypadło scenografii Tadeusza Kosarewicza i Magdaleny Dipont, z którymi współpracowała dekoratorka wnętrz Wiesława Chojkowska. Polegało ono w dużej mierze na poszerzeniu przestrzeni, w której rozgrywa się akcja.
Kolejna niespodzianka dotyczy przeniesienia akcji filmu na czas zimy. Wszyscy pamiętamy wspaniałe, barwne, pastelowe krajobrazy z "Pana Tadeusza". W "Zemście" jest zupełnie inaczej – warstwa kolorstyczna została ograniczona do minimum. Śnieg przykrył wszystko. Dlaczego? – ponieważ "piękno i estetyka otoczenia są odbiciem tego, co w człowieku". Kolory pojawiają się więc wtedy, gdy Cześnik i Rejent podadzą sobiena zgodę dłonie. W "Zemście" nie ma zgody i życie z charakterami, jakie posiadają główni bohaterowie, jest trudne i ponure.Zresztą Słusznie zauważył Krzysztof Kłopotowski : "Zima jest czasem śmierci, a ruiny to skutek naszych ciężkich zaniedbań. Śmierć w ruinach po dawnej wielkości, z powodu ciągłych kłótni, z wrodzonej głupoty – to daje do myślenia o współczesnej Polsce".
Jednak to nie jedyne odniesienia do czasów, w jakich żyjemy. Bohaterowie "Zemsty" przypominają jako żywo ludzi znanych nam z naprzeciwka. Czym różni się współczesny biznesmen albo nowobogacki, nie liczący sie z innymi ludźmi, zapatrzony we własne interesy i gotowy poświęcić dla nich wszystko, od Cześnika Raptusiewicza? Czym nie mający przyjaciół, zagubiony w świecie, pozbawiony swego miejsca, korzeni i własności, nierozumiany przez ludzi od Papkina? Można by porównywać tak bez końca. Mijają lata, świat się zmienia, rozwija, a ludzie wciąż tacy sami: chciwi, kłótliwi, rządni władzy, zemsty. Na szczęście czasami podają sobie ręce na zgodę. Wszelkie mury mają szanse runąć tylko wtedy, gdy urazy i kłótnie mniej ważyć będą niż ludzka solidarność i skłonność do wybaczania. Tak jest u Fredry, a jeszcze dosłowniej u Pana Wajdy, gdzie mur się przewraca. Tyle, że zaraz potem reżyser przypomina, że jesteśmy w teatrze. I słusznie "życie to jest teatr"...
W skali szkolnej wystawiłabym “Zemście piatkę z plusem.Bowiem mimo wielu uwag, nie jest to tylko znakomita ekranizacja jednego z największych dzieł polskiej komedii literackiej ( mowa oczywiście o "Zemscie" Hrabiego Aleksandra Fredry),ale też film, z którego wypływa prawda o nas samych, o naszych zaniedbaniach i kłótniach.Warto obejrze ten film nie tylko ze względu na dobrą zgodnośc z lekturą (dla uczniów oczywiście), ale też dla głębszego poznania tego dzieła i do zastanowienia się nad sobą, nad tym, co jest w życiu tak naprawdę ważne i zniechęci do budowania nowych murów granicznych. Wystarczy tych, które wciąż nas jeszcze otaczają.
Jaki jest Twój stosunek do kary śmierci? Czy kare śmierci powinno się przywrócić do kodeksy karnego w Polsce? Podaj argumenty na uzasadnienie swojej wypowiedzi.
Jaki jest Twój stosunek do kary śmierci? Czy kare śmierci powinno się przywrócić do kodeksy karnego w Polsce? Podaj argumenty na uzasadnienie swojej wypowiedzi. Kara śmierci w Polsce wykona była po raz ostatni w kwietniu 1988roku, następnie zastąpiono ją dożywotnim pozbawieniem ...POZYCJONOWANIE MAREK JAKO ELEMENT STRATEGII MARKETINGOWEJ PRZEDSIĘBIORSTWA.
POZYCJONOWANIE MAREK JAKO ELEMENT STRATEGII MARKETINGOWEJ PRZEDSIĘBIORSTWA. Pozycjonowanie jest czymś więcej niż tworzeniem wizerunku (image) firmy. Jest kreowaniem takiego wizerunku marki, który pozwoli na jej korzystne wyróżnienie wśród marek konkurencyjnych oraz zajęcie optymalnej pozycji na...Marcel Duchamp
Marcel Duchamp Marcel Duchamp (1887-1968) .Urodził się w Blainville , koło Rouen .Ojciec malarz był notariuszem , z jego sześciorga dzieci czworo zostało znanymi artystami : Jacques Villon - malarzem , Duchamp Villon - rzeźbiarzem , Suzanne Duchamp i Marcel Duchamp - malarzami .Marcel Duchamp ...Na przykładzie wybranych dwóch malarzy dwóch różnych epok porównaj różnice w technice i warsztacie malarskim oraz znaczenie malarstwa w danej epoce
Na przykładzie wybranych dwóch malarzy dwóch różnych epok porównaj różnice w technice i warsztacie malarskim oraz znaczenie malarstwa w danej epoce W okresie renesansu, jednej z najbardziej płodnych artystycznie epok w historii sztuki, tworzyła cala plejada genialnych artystów. W dziedzinie kultury W...Recenzja kontrowersyjnej książki Dana Browna "Kod Leonarda da Vinci".
Recenzja kontrowersyjnej książki Dana Browna "Kod Leonarda da Vinci". "Kod Leonarda Da Vinci" został wydany w 2003r. i został okrzyknięty "thrillerem wszechczasów". Dotychczas sprzedano ok. 40 mln egzemplarzy książki. Jej autor Dan Brown jest najbardziej kontrowersyjnym autorem literatu...PO - Azymut, marsz na azymut, określanie azymutu
PO - Azymut, marsz na azymut, określanie azymutu to jest praca z PO (przysposobienie obronne) może dodasz tą kategorię do prac! Określenie azymutu mag. na dany przedmiot. Należy: 1.stanąć twarzą do przedmiotu; przeziernik-muszkę busoli wycelować precyzyjnie w przedmiot (...Słówka - hotel, dom, meble, kolory
Słówka - hotel, dom, meble, kolory Un hotel- hotel Une chambre- pokój Le cowr- podwórko Une salle de bains- łazienka Une clouche- prysznic Sur le rue- na ulicy Sur le cowr- na podwórku Le television- telewizor Le restaurant- restauracja Sont- bez Avec- z Une solution- rozwiązanie ...Scharakteryzuj i oceń wkład starożytnych Greków w rozwój cywilizacji człowieka
Scharakteryzuj i oceń wkład starożytnych Greków w rozwój cywilizacji człowieka Grecja jest z pewnością kolebką kultury europejskiej i jednym z najważniejszych źródeł cywilizacji światowej. To w tym kraju narodziła się antyczna demokracja. Stąd wyniosły si...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
