Renesans - ściąga
Renesans - ściąga
1. RENESANS – (połowa XIV – koniec XVI) inaczej: odrodzenie. Określa się nim epokę w dziejach kultury europejskiej; czasy burzliwego rozwoju sztuki, nauki, odkryć geograficznych, a także kultu starożytności, której dzieła są niedościgłym wzorcem dla artystów, pisarzy, poetów.
2. 1455 rok – Gutenberg wynalazł druk (pierwszą odbitą książką była Biblia).
3. Kultura średniowieczna podporządkowana była idei Boga, którego uznawano za przyczynę i cel świata. Pierwsze oznaki przemian zachodzących w kulturze europejskiej można dostrzec we Włoszech (nowe idee). Najwyższą wartością jest CZŁOWIEK.
Kondycja człowieka w renesansie:
a). człowiek łączy w sobie dwie różne sfery: duchową i materialną (równowaga i harmonia);
b). człowiek jest wolny może dążyć ku stwórcy albo zmienić się w wierze.
4. Kondycja człowieka w średniowieczu:
a). rozdarcie miedzy duszą a ciałem;
b). pogarda nad ciałem, gloryfikowanie duszy;
c). człowiek znajduje się miedzy aniołem a zwierzęciem;
d). kruchość i przemijanie życia.
5. SENTENCJE RENESANSU:
- Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce – znajduje się w nim istota ludzka, jej duchowe i materialne potrzeby. Widzimy zwykłego człowieka, prezentowanego w różnych sytuacjach codziennego życia.
- Do źródeł! – nowa, krytyczna postawa i chęć rywalizacji z największymi osiągnięciami ludzkiego ducha.
- Człowiek jest kowalem swojego losu – mocno podkreśla WOLNOŚĆ człowieka, dar, który wyróżnia go spośród innych istot.
- Człowiek jest miarą wszechrzeczy – człowiek jest uważany za mały świat (mikrokosmos), który jest ściśle powiązany z wielkim światem (makrokosmosem). W ciele ludzkim odnajdywano idealne proporcje.
6. HUMANIZM – ruch umysłowy zmierzający do rekonstrukcji przesłania starożytnej kultury. Potem określano tym terminem światopogląd renesansu, stawiający w centrum człowieka, jego potrzeby duchowe i materialne. Dla ludzi tej epoki charakterystyczne jest zafascynowanie sobą, zachwyt nad własnym ja.
7. MOWA O GODNOŚCI CZŁOWIEKA – Tekst mówi o Bogu- Stwórcy, który tworząc świat, zapragnął, aby ktoś podziwiał jego dzieło i piękno. Myślał więc o stworzeniu człowieka. Dał człowiekowi wolę, aby sam o sobie decydował. Albo może się zniżać do poziomu zwierząt, albo wznosić się do rzędu istot boskich. Człowiek sam ma określić swoją naturę. Jest wolny.
Idealny człowiek Według Mirandoli:
a). wolny;
b). znajduje się w środku - ma władzę nad wszystkim, jest najważniejszy, zrównoważony, być w centrum zainteresowania, przestrzeń którą można wykorzystać do rozwoju lub można stać się egocentrykiem , obserwować
c). inteligentny;
d). pełna wolność;
e). nieskrępowany ograniczeniami;
f). jest twórcą samego siebie (człowiek jest kowalem swojego losu);
g). stworzony po to by kochać piękno świata.
8.