Troja
Troja
Troja, Ilion (gr. ????? oraz ????? lub ????? Ilios, łac. Ilium) to starożytne miasto położone w Troadzie u zachodnich wybrzeży Azji Mniejszej nad rzeką Skamander.
Miasto jest szczególnie słynne z wojny, opisanej w starogreckim poemacie epickim Iliada. Poemat ten przypisuje się niewidomemu poecie Homerowi. Najprawdopodobniej powstał on w VIII lub IX wieku p.n.e. (jakkolwiek zawiera też starszy materiał). Odniesienia do Troi można znaleźć także w innym eposie Homera, Odysei. Homerycka legenda o Troi została wykorzystana przez rzymskiego poetę Wergiliusza w jego poemacie epickim Eneida. Według legendy miasto to zostało zdobyte za pomocą podstępu z koniem trojańskim. Obecnie uważa się, że Troja była miastem usytuowanym na Wzgórzu Hisarlik w dzisiejszej Turcji. Pierwsze badania na tym terenie przeprowadził w latach 1871-1894 niemiecki archeolog-amator Heinrich Schliemann z asystującym mu od 1882 roku Wilhelmem Dopfeldem. Póżniejsze badania z udziałem Carla Blegena w latach 1932- 1938 przyniosły pierwsze porządne opracowanie naukowe. W 1989 roku pracę na tym terenie rozpoczęła misja Manfreda Korfmanna z Tybingi. Dopiero ta misja rozpoczęła prace nie tylko na cytadeli, ale też w tzw. dolnym mieście, które znajdowało się u jej stóp i mialo kilkakrotnie większą od niej powierzchnię. Ponadto niektórzy uważają, że w rzeczywistości Troja, w okresie opisywanym przez Homera, była hetyckim miastem Wilusa. Uczeni datują zniszczenie Troi na rok 1200 p.n.e.
Parys książę miasta Troi podstępem porywa piękną Helenę, co stało się bezpośrednią przyczyną wojny trojańskiej. Porwanie Heleny to obraza, jej mąż Menelaos, król Sparty, nie może puścić tego płazem. Menelaos prosi o pomoc swojego brata Agamemnona, króla Myken. Agamemnon jednoczy wkrótce wokół siebie liczne plemiona Greków i wysyła za uchodźcami pościg w wyniku którego dochodzi do oblężenia miasta Troji. W rzeczywistości honor jest jedynie wygodnym pretekstem, prawdziwą przyczyną wyruszenia Agamemnona na wyprawę jest chciwość - musi zdobyć Troję, by zdobyć panowanie nad morzem Egejskim, co zapewni jego królestwu niekwestionowane przywództwo. Pod murami Troi konflikt trafia na martwy punkt. Nie można wyłonić zwycięzcy, gdyż każdej ze stron pomagają bogowie. Zacięte boje toczą się blisko 10 lat. Wreszczie podstępem, Grecy symulując odwrót, pozostawili jako dar dla bogini Ateny drewnianego konia (koń trojański), a we wnętrzu ukryli greckich żołnierzy. Wbrew ostrzeżeniom Kasandry, córki Priama, Trojanie otworzyli bramy i wciągnęli konia do miasta. W nocy Grecy wyszli z konia i zaatakowali śpiące miasto. Niemal wszystkich Trojan wymordowano, kobiety uprowadzono w niewolę, a miasto doszczętnie spłonęło.
Na czele obu przeciwległych armii stoi dwóch mitycznych herosów Achilles i Hektor. W wojnie trojańskiej wzięli udział najwięksi greccy bohaterowie i herosi: Agamemnon (brat Menelaosa i wódz naczelny wyprawy), Achilles i Patroklos, Odyseusz, Palamedes, Nestor z synami, dwaj Ajaksowie. Na czele obrony miasta Troi stał syn króla Priama, Hektor.
Kuba
Troja, Ilion (gr. ????? oraz ????? lub ????? Ilios, łac. Ilium) to starożytne miasto położone w Troadzie u zachodnich wybrzeży Azji Mniejszej nad rzeką Skamander.
Miasto jest szczególnie słynne z wojny, opisanej w starogreckim poemacie epickim Iliada. Poemat ten przypisuje się niewidomemu poecie Homerowi. Najprawdopodobniej powstał on w VIII lub IX wieku p.n.e. (jakkolwiek zawiera też starszy materiał). Odniesienia do Troi można znaleźć także w innym eposie Homera, Odysei. Homerycka legenda o Troi została wykorzystana przez rzymskiego poetę Wergiliusza w jego poemacie epickim Eneida. Według legendy miasto to zostało zdobyte za pomocą podstępu z koniem trojańskim. Obecnie uważa się, że Troja była miastem usytuowanym na Wzgórzu Hisarlik w dzisiejszej Turcji. Pierwsze badania na tym terenie przeprowadził w latach 1871-1894 niemiecki archeolog-amator Heinrich Schliemann z asystującym mu od 1882 roku Wilhelmem Dopfeldem. Póżniejsze badania z udziałem Carla Blegena w latach 1932- 1938 przyniosły pierwsze porządne opracowanie naukowe. W 1989 roku pracę na tym terenie rozpoczęła misja Manfreda Korfmanna z Tybingi. Dopiero ta misja rozpoczęła prace nie tylko na cytadeli, ale też w tzw. dolnym mieście, które znajdowało się u jej stóp i mialo kilkakrotnie większą od niej powierzchnię. Ponadto niektórzy uważają, że w rzeczywistości Troja, w okresie opisywanym przez Homera, była hetyckim miastem Wilusa. Uczeni datują zniszczenie Troi na rok 1200 p.n.e.
Parys książę miasta Troi podstępem porywa piękną Helenę, co stało się bezpośrednią przyczyną wojny trojańskiej. Porwanie Heleny to obraza, jej mąż Menelaos, król Sparty, nie może puścić tego płazem. Menelaos prosi o pomoc swojego brata Agamemnona, króla Myken. Agamemnon jednoczy wkrótce wokół siebie liczne plemiona Greków i wysyła za uchodźcami pościg w wyniku którego dochodzi do oblężenia miasta Troji. W rzeczywistości honor jest jedynie wygodnym pretekstem, prawdziwą przyczyną wyruszenia Agamemnona na wyprawę jest chciwość - musi zdobyć Troję, by zdobyć panowanie nad morzem Egejskim, co zapewni jego królestwu niekwestionowane przywództwo. Pod murami Troi konflikt trafia na martwy punkt. Nie można wyłonić zwycięzcy, gdyż każdej ze stron pomagają bogowie. Zacięte boje toczą się blisko 10 lat. Wreszczie podstępem, Grecy symulując odwrót, pozostawili jako dar dla bogini Ateny drewnianego konia (koń trojański), a we wnętrzu ukryli greckich żołnierzy. Wbrew ostrzeżeniom Kasandry, córki Priama, Trojanie otworzyli bramy i wciągnęli konia do miasta. W nocy Grecy wyszli z konia i zaatakowali śpiące miasto. Niemal wszystkich Trojan wymordowano, kobiety uprowadzono w niewolę, a miasto doszczętnie spłonęło.
Na czele obu przeciwległych armii stoi dwóch mitycznych herosów Achilles i Hektor. W wojnie trojańskiej wzięli udział najwięksi greccy bohaterowie i herosi: Agamemnon (brat Menelaosa i wódz naczelny wyprawy), Achilles i Patroklos, Odyseusz, Palamedes, Nestor z synami, dwaj Ajaksowie. Na czele obrony miasta Troi stał syn króla Priama, Hektor.
Kuba
"Każdy sobie rzepkę skrobie - komentarz do słów Radczyni z "Wesela" Wyspiańskiego
"Każdy sobie rzepkę skrobie - komentarz do słów Radczyni z "Wesela" Wyspiańskiego Na wesele Rydla, poety, z Jadwigą, chłopką, przybyli goście zarówno z miasta Krakowa, jak i mieszkańcy wsi Bronowice. Owa uroczystość stała się zatem znakomitą szansą zaobs...Chilon z Quo vadis charakterystyka z elementami rozprawki
Chilon z Quo vadis charakterystyka z elementami rozprawki Chilon – potępiam go, czy mu współczuję? – charakterystyka z elementami rozprawki. Z pewnością Chilon Chilonides jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci Quo vadis. Podaje się za filozofa, mędrca o...Domowa pielęgnacja wszystkich cer
Domowa pielęgnacja wszystkich cer Jak wiadomo każdy z nas ma inną cerę i każdą z nich należy w odpowiedni sposób pielęgnować. W gabinecie kosmetycznym kosmetyczka odpowiednio dobierze nam zabiegi i preparaty odpowiednio do naszej cery lecz o naszą skórę możemy równie...Filozofia antycznej Grecji.
Filozofia antycznej Grecji. WIELCY FILOZOFOWIE GRECCY 1. SOKRATES - urodził się w Atenach i tam prowadził działalność nauczycielską, jak to czynili współcześni mu sofiści. Nie pozostawił żadnych pism. Poglądy Sokratesa znamy z dzieł jego najwybitniejsze...Diagnoza pedagogiczna - indywidualny przypadek
Diagnoza pedagogiczna - indywidualny przypadek Studium indywidualnego przypadku podjęłam ze względu na rozpoznany przeze mnie problem nadpobudliwości i agresji dziecka mieszkającego w sąsiedztwie mojego domu przeniesionego ze starej szkoły do nowej. Aby udzielić jemu i jego rodzi...Historia administracji.
Historia administracji. Wykład 1 NAUKA- (Uwzględniając przedmiot, metody badań) dzielimy na : *nauki teoretyczne, nauki podstawowe, pojęcie abstrakcyjne, twierdzenia analityczne, * nauki stosowane, nauki praktyczne, problemy pragmatyczne, umiejętności, praktyczne działania,* Nau...Kobieta fatalna a kobieta anioł. Porównaj te motywy, odwołując się do wybranych przykładem z literatury.
Kobieta fatalna a kobieta anioł. Porównaj te motywy, odwołując się do wybranych przykładem z literatury. Kobieta jest częstą inspiracją w sztuce. Poeci, malarze, artyści przedstawiają w swoich dziełach kobiety anioły, kobiety upadłe, famme fatale. To wł...Apokalipsa św. Jana
Apokalipsa św. Jana Apokalipsa dosłownie oznacza odsłonięcie, objawienie. Jest to szczególny rodzaj wypowiedzi biblijnej, która opisuje tajemnice czasów ostatecznych (czyli koniec świata). Apokalipsa św. Jana nie jest jedyną Apokalipsą biblijną, lecz jest najważniejszą...
studia
szko³a
streszczenie
notatka
¶ci±ga
referat
wypracowanie
biografia
opis
praca
dyplomowa
opracowania
test
liceum
matura
ksi±¿ka
