Wiercenie
Wiercenie
6. Wiercenie
6.1. Wiadomości ogólne.
Wiercenie stosowane jest przy wykonywaniu otworów narzędziami nazywanymi wiertłami-ruch główny jest tu obrotowym, zaś ruchem posuwowym-prostoliniowy. Wiercenie należy do najczęściej stosowanych sposobów obróbki.
W zależności od położenia osi wykonywanego otworu rozróżnia się wiercenie:
pionowe, realizowane na większości odmian wiertarek; ruch główny oraz posuwowy wykonuje wiertło,
poziome, realizowane na tokarkach, wytaczarko-frezarkach oraz wiertarkach do głębokich otworów; w przypadku wiercenia na tokarkach ruch główny wykonuje przedmiot obrabiany, a ruch posuwowy wiertło.
Ze względu na długość czynnych krawędzi skrawających wierteł, rozróżniane są:
wiercenie w pełnym materiale, podczas którego krawędzie skrawające wiertła pracują całą swą długością,
powiercanie, podczas którego krawędzie skrawające wiertła pracują tylko częścią swej długości.
W zależności od ilorazu głębokości (l) i średnicy (d) otworu, rozróżnić można:
wiercenie normalnych otworów (l/d?5),
wiercenie głębokich otworów, podczas którego głębokość otworu jest wielokrotnie większa od jego średnicy.
Ponadto wiercenie można podzielić na: przelotowe i nieprzelotowe.
6.2 Klasyfikacja wiertarek.
Wiertarki są przeznaczone do obróbki otworów; wykonuje się na nich najczęściej wiercenie, pogłębianie, rozwiercanie oraz nacinanie gwintów wewnętrznych-gwintownikami. Na niektórych wiertarkach specjalizowanych i specjalnych (np. wiertarki do głębokich otworów) można wykonywać również inne zabiegi, np. toczenie. Rozróżnia się:
wiertarki stołowe-obróbka otworów o niewielkich średnicach d